Галіна Абакунчык, Менск Сёньня ў Менску і іншых гарадах Беларусі адбыліся акцыі памяці загіблых у гады сталінскіх рэпрэсіяў. Арганізатарам выступіў Камітэт ўшанаваньня памяці ахвяраў палітычных рэпрэсіяў. Акцыя праходзіць 29 дня штомесяц з нагоды масавага расстрэлу беларускіх пісьменьнікаў 29 кастрычніка 1937 году. Некалькі дзесяткаў чалавек усклалі кветкі і запалілі сьвечкі ля крыжоў ва ўрочышчы Курапаты.
Жалобная імпрэза распачалася ўступным словам дасьледчыка гісторыі сталінскіх рэпрэсіяў Ігара Кузьняцова каля крыжоў на курапацкім узгорку. Далей гутарым з удзельнікам акцыі, сябрам аргкамітэту і палітыкам Вячаславам Сіўчыкам:
Карэспандэнтка: “Ушанаваньне загіблых у Курапатах адбываецца восьмы раз, вы тут таксама не ўпершыню?”
Сіўчык: “Натуральна. Упершыню я тут быў у 1988 годзе, пасьля таго, як у “ЛіМе” быў надрукаваны артыкул Пазьняка і Шмыгалёва “Дарога на Курапаты” і “Талака” праводзіла мітынг”.
Карэспандэнтка: “Што мяняецца з тых часоў?”
Сіўчык: “Дзякуючы намаганьням грамадзкасьці, Курапаты сталіся народным мэмарыялам”.
Карэспандэнтка: “Цяпер мы ідзём па алеі памяці ў Курапатах і за намі ідуць людзі ў цывільным, якія доўга стаялі і за ўсім сачылі. Што вы можаце сказаць пра гэта?”
Сіўчык: “На вялікі жаль, гэта таксама традыцыйная рэч. Весьці барацьбу з вандаламі і хуліганамі сёньняшнія ўлады не жадаюць. Але ўсе акцыі, якія праводзіць грамадзкасьць, адбываюцца пад пільным кантролем спэцслужбаў”.
Карэспандэнтка: “Дзяўчаты зь бел-чырвона-белымі кветкамі, хто вы і чаму сёньня тут, у Курапатах?”
Дзяўчына: “Мы тут ад “Маладога фронту”, але лічым, што ўсе павінны памятаць пра гэты дзень”.
Дзяўчына: “Бо тут сапраўды былі забітыя бязьвінныя людзі. І важна, каб тут было болей моладзі”.
Карэспандэнтка: “Спадарыня Зінаіда Тарасевіч, вы старшыня Беларускай асацыяцыі ахвяраў палітчыных рэпрэсіяў. Што вы можаце сказаць пра сёняшні дзень?”
Тарасевіч: “Ой, сёньня я проста ўражаная. Калі прыйшло гэтулькі моладзі, то можна сказаць, што не, Беларусь не загіне. І гэта дае надзею, што сярод іх, магчыма, будзе ўжо такі прэзыдэнт, які не правядзе дарогу праз Курапаты”.
На завяршэньне памінальнай імпрэзы прысутныя засьпявалі неафіцыйны беларускі гімн “Магутны Божа”.
У Курапатах ушанавалі памяць расстраляных 27 жніўня 1937 году , 27.08.2007 У Курапатах ушанавалі ахвяраў рэпрэсіяў , 29.03.2007
Карэспандэнтка: “Ушанаваньне загіблых у Курапатах адбываецца восьмы раз, вы тут таксама не ўпершыню?”
Сіўчык: “Натуральна. Упершыню я тут быў у 1988 годзе, пасьля таго, як у “ЛіМе” быў надрукаваны артыкул Пазьняка і Шмыгалёва “Дарога на Курапаты” і “Талака” праводзіла мітынг”.
Карэспандэнтка: “Што мяняецца з тых часоў?”
Сіўчык: “Дзякуючы намаганьням грамадзкасьці, Курапаты сталіся народным мэмарыялам”.
Карэспандэнтка: “Цяпер мы ідзём па алеі памяці ў Курапатах і за намі ідуць людзі ў цывільным, якія доўга стаялі і за ўсім сачылі. Што вы можаце сказаць пра гэта?”
Сіўчык: “На вялікі жаль, гэта таксама традыцыйная рэч. Весьці барацьбу з вандаламі і хуліганамі сёньняшнія ўлады не жадаюць. Але ўсе акцыі, якія праводзіць грамадзкасьць, адбываюцца пад пільным кантролем спэцслужбаў”.
Карэспандэнтка: “Дзяўчаты зь бел-чырвона-белымі кветкамі, хто вы і чаму сёньня тут, у Курапатах?”
Дзяўчына: “Мы тут ад “Маладога фронту”, але лічым, што ўсе павінны памятаць пра гэты дзень”.
Дзяўчына: “Бо тут сапраўды былі забітыя бязьвінныя людзі. І важна, каб тут было болей моладзі”.
Карэспандэнтка: “Спадарыня Зінаіда Тарасевіч, вы старшыня Беларускай асацыяцыі ахвяраў палітчыных рэпрэсіяў. Што вы можаце сказаць пра сёняшні дзень?”
Тарасевіч: “Ой, сёньня я проста ўражаная. Калі прыйшло гэтулькі моладзі, то можна сказаць, што не, Беларусь не загіне. І гэта дае надзею, што сярод іх, магчыма, будзе ўжо такі прэзыдэнт, які не правядзе дарогу праз Курапаты”.
На завяршэньне памінальнай імпрэзы прысутныя засьпявалі неафіцыйны беларускі гімн “Магутны Божа”.
У Курапатах ушанавалі памяць расстраляных 27 жніўня 1937 году , 27.08.2007 У Курапатах ушанавалі ахвяраў рэпрэсіяў , 29.03.2007