Некалі найбуйнейшая нафтавая кампанія Расеі зазнала працэдуру банкруцтва ў 2006 годзе пасьля таго, як яе заснавальнік Міхаіл Хадаркоўскі стаў абвінавачаным у крымінальнай справе аб крадзяжах і нявыплаце падаткаў.
Большая частка актываў ЮКОСу перайшла да дзяржаўнай кампаніі «Роснефть». Былыя акцыянэры ЮКОСу зьвярнуліся ў Пастаянную палату трацейскага суду — міжнародны арбітраж у Гаазе, спрабуючы вярнуць сродкі.
У 2014 годзе арбітраж у Гаазе абавязаў Маскву выплаціць акцыянэрам рэкордныя 50 мільярдаў даляраў, прызнаўшы расейскую дзяржаву вінаватай у парушэньні міжнародных абавязаньняў за дзеяньні, якія прывялі да банкруцтва ЮКОСу. Расея пасьля, цягам сямі гадоў, спрабавала аспрэчыць гэты вэрдыкт у розных нідэрляндзкіх судовых інстанцыях.
У рашэньні Вярхоўнага суду адмена рашэньня суду ніжэйшай інстанцыі тлумачыцца працэдурнымі пытаньнямі. Пры гэтым адзначаецца, што аргумэнты Расеі аб тым, што міжнародныя абавязаньні былі няправільна вытлумачаны ў Гаазе, зьяўляюцца неабгрунтаванымі, як і пазыцыя Масквы, што ў нідэрляндзкіх судоў няма юрысдыкцыі ў гэтым пытаньні.
Масква дае зразумець, што не плянуе выплачваць грошы пры любым рашэньні судоў. У сьнежні 2020 году Канстытуцыйны суд Расеі фактычна пастанавіў, што краіна не абавязкова павінна выплачваць гэтыя грошы.
ГЛЯДЗІЦЕ ТАКСАМА: Чаму жаночая камэра ЦІП на Акрэсьціна абвясьціла галадоўку