«Сваім жыцьцём я буду распараджацца сам». Блогер Лосік адмаўляецца спыняць галадоўку

12 студзеня адміністратара тэлеграм-каналу «Беларусь головного мозга», а таксама кансультанта Радыё Свабода Ігара Лосіка ў СІЗА Жодзіна наведаў яго адвакат Дзьмітры Лепрэтар. Сустрэча працягвалася каля дзьвюх гадзін. Па словах адваката, Ігар працягвае галадоўку пратэсту.

«Ігар працягвае галадаць. Кажа, што адчувае сябе добра, — расказаў адвакат Дзьмітры Лепрэтар. — Наколькі гэта так, я не магу праверыць. Выглядае ён досыць бледным. Ігар забясьпечаны, наколькі я разумею, мінімальным мэдычным назіраньнем. Наколькі яго можа дазволіць сабе ўстанова, дзе ён знаходзіцца. Яму мераюць ціск. Ня так даўно сталі замяраць узровень цукру ў крыві. Урачы, мэдычныя супрацоўнікі спрабуюць сачыць за яго станам.

Узьнікла невялікая праблема зь перапіскай. Апошнюю вялікую партыю лістоў ён атрымаў у мінулы аўторак. Пасьля гэтага Ігар атрымаў толькі некалькі заказных лістоў, і вось сёньня прыйшоў адзін ліст. Дакладней, пусты канвэрт з паштоўкамі. Мы дакладна ведаем, што Ігару пішуць людзі, але, на жаль, на гэтым тыдні яму лістоў не перадавалі».

У сераду 13 студзеня Менскі гарадзкі суд разгледзіць скаргу абароны Ігара Лосіка на адмову суду Партызанскага раёну вызваліць палітвязьня з-пад варты.

Сам Ігар з жодзінскага СІЗА перадае наступнае:

«Амаль месяц прайшоў з пачатку маёй галадоўкі. Хацеў бы выказаць падзяку ўсім, хто мяне падтрымлівае. Нягледзячы на тое, што мне з аўторка мінулага тыдня перасталі перадаваць вашыя лісты, я ведаю, што вы мне пішаце. Шмат пішаце. Усім, ад каго я атрымаў лісты, я адказаў — чакайце пэрсанальныя словы падзякі, малюнкі і навіны з майго турэмнага жыцьця. Напэўна, вера ў вас, а таксама ў сваю праўду і невінаватасьць даюць мне сіл трымацца. Усім даўно відавочна, што мой крымінальны перасьлед беспадстаўны.

Вельмі вас усіх прашу — ня трэба ўгаворваць мяне спыніць галадоўку і здацца. Як я магу здацца, калі больш за паўгода мяне трымаюць у турме незаконна. Я ўжо забыўся голас сваёй дачкі. Я разумею, што мае родныя і ўсе неабыякавыя людзі вельмі хвалююцца за маё здароўе. Але спыняцца я не магу і не хачу. Сваім жыцьцём я буду распараджацца сам, а сілы ў мяне пакуль яшчэ ёсьць. Я веру ў сілу вашай салідарнасьці».