Венядзіктаў: Пуцін абмяркоўваў з Лукашэнкам лёс Бабарыкі

Аляксей Венядзіктаў

Пра гэта галоўны рэдактар радыё «Эхо Москвы» Венядзіктаў заявіў у перадачы «Будзем назіраць» :

«Я абсалютна ўпэўнены, што падчас перамоваў Пуціна і Лукашэнкі лёс асабіста спадара Бабарыкі (адпаведна, і ўсяго яго штабу, напэўна) быў закрануты. У якім выглядзе — ня ведаю. Але тое, што Лукашэнка бачыў да выбараў і падчас іх расейскую пагрозу ў асобе Бабарыкі і яго штабу — гэта 100%. Значыць, Пуцін павінен быў гэта закрануць. Я думаю, што лёс Бабарыкі і яго паплечнікаў стаяў асобным пунктам у перамовах Пуціна і Лукашэнкі. Я ня думаю — я ведаю. Я ня ведаю выніку. Але мы яго ўбачым».

ГЛЯДЗІЦЕ ТАКСАМА: Венядзіктаў: Гатовы прыехаць у Беларусь, каб даць паказаньні ў падтрымку Шклярава

Партал TUT.BY зьвярнуўся да прэсавага сакратара прэзыдэнта Расеі Дзьмітрыя Пяскова з просьбай пракамэнтаваць заяву Венядзіктава. Пяскоў адказаў, што ня мае інфармацыі аб перамовах прэзыдэнтаў наконт Бабарыкі. Разам з тым ён выказаў сумнеў, што кіраўнік «Эхо Москвы» ведае пра гэта, бо сустрэча Лукашэнкі і Пуціна праходзіла ў фармаце сам-насам.

* * *

Віктар Бабарыка (нар. 1963) — беларускі банкір і мэцэнат. У 2000 годзе стаў старшынём праўленьня «Белгазпрамбанку» і на гэтай пасадзе прапрацаваў да 12 траўня 2020 году, калі вылучыў сваю кандыдатуру на прэзыдэнцкіх выбарах у Беларусі. У групу падтрымкі Бабарыкі запісаліся каля 9 тысяч чалавек. Група заявіла, што сабрала 425 тысяч подпісаў у падтрымку кандыдатуры Бабарыкі. Цэнтральная выбарчая камісія 14 ліпеня адмовіла Бабарыку ў рэгістрацыі кандыдатам у прэзыдэнты празь неадпаведнасьці ў прадстаўленай ім дэклярацыі аб даходах і маёмасьці, а таксама праз тое, што ў ягонай выбарчай кампаніі ўдзельнічала замежная арганізацыя («Белгазпрамбанк»). 18 чэрвеня 2020 году Бабарыку і ягонага сына Эдуарда арыштавалі паводле абвінавачаньняў у эканамічных злачынствах. Галоўнае абвінавачаньне — вывад больш як 430 мільёнаў даляраў з рахункаў «Белгазпрамбанку» ў Латвію.

Перасьлед Віктара Бабарыкі і яго прыхільнікаў. Што важна ведаць

  • Віктара Бабарыку абвінавацілі ў «адмываньні» сродкаў, атрыманых злачынным шляхам (па частцы 2 арт. 235 КК), і атрыманьні хабару ў асабліва буйным памеры (па частцы 3 арт. 430 КК).
  • У крымінальнай справе «Белгазпрамбанку» 122 тамы. Справу разглядаў Вярхоўны суд у будынку суду Маскоўскага раёну.
  • 22 сакавіка абарона Бабарыкі заявіла пярэчаньні на прад’яўленыя абвінавачаньні, бо апісаньне, якое ёсьць у іх, не дазваляла ў дастатковай ступені зразумець, у якіх менавіта дзеяньнях абвінавачанага Бабарыкі ўгледзілі злачынства, заявіў адвакат Дзьмітры Лаеўскі. Таксама ён адзначыў, што ў абвінавачаньні няма апісаньня інкрымінаваных дзеяньняў з указаньнем часу, месца, спосабу, іншых абставінаў іх учыненьня. Адвакат папрасіў далучыць да матэрыялаў справы дакумэнт, у якім выклаў «дэфэкты абвінавачаньня».
  • Віктар Бабарыка віны не прызнае.​

Хроніка перасьледу

  • 10 чэрвеня Аляксандар Лукашэнка даручыў заняцца праверкамі прыватных кампаніяў, якія нібыта звальняюць тых, хто адмаўляецца ставіць подпісы за вылучэньне альтэрнатыўных кандыдатаў. Ён загадаў «прашарсьціць гэтых пузатых буржуяў, каб яны несьлі адказнасьць за людзей».
  • 11 чэрвеня ў «Белгазпрамбанку» і шэрагу іншых кампаній, у знаёмых патэнцыйнага кандыдата ў прэзыдэнты Віктара Бабарыкі прайшлі ператрусы. Камітэт дзяржкантролю заявіў аб завядзеньні крымінальных спраў за адмываньне грошай і ўхіленьне ад выплаты падаткаў у асабліва буйным памеры.
  • Віктар Бабарыка назваў гэта атакай на яго асабіста, хоць сам у справе тады не фігураваў, і заявіў пра «палітычны характар» дзеяньняў сьледчых, якія ня маюць прамога кампрамату на яго.
  • 11 чэрвеня арыштавалі каардынатарку выбарчага штабу Бабарыкі Сьвятлану Купрэеву па абвінавачаньні ва ўхіленьні ад выплаты падаткаў у асабліва буйным памеры.
  • 12 чэрвеня Лукашэнка заявіў, што Бабарыка таксама датычны да справы, маўляў, «​гэта адна шайка-лейка». Праз 4 гадзіны Дзяржкантроль заявіў, што мае доказы датычнасьці былога банкіра да злачынстваў.
  • Фігурантамі «справы „Белгазпрамбанку“» сталі каля 20 чалавек.
  • 15 чэрвеня Нацыянальны банк прызначыў у «Белгазпрамбанку» часовую адміністрацыю на чале з Надзеяй Ермаковай. Расейскія акцыянэры банку («Газпромбанк» і «Газпром») назвалі гэтае рашэньне незаконным.
  • 17 чэрвеня ўлады арыштавалі без тлумачэньняў выбарчы фонд Віктара Бабарыкі з 100 тысячамі рублёў на рахунку.
  • 18 чэрвеня затрымалі Віктара Бабарыку і яго сына Эдуарда Бабарыку — кіраўніка ініцыятыўнай групы. У дамах сям’і Бабарыкаў прайшлі ператрусы.
  • Кіраўнік КДК Іван Тэртэль назваў Бабарыку «непасрэдным арганізатарам» «махлярскай схемы з адмываньнем грошай» з удзелам былых і дзейных топ-мэнэджараў «Белгазпрамбанку».
  • 19 чэрвеня праваабаронцы прызналі палітвязьнямі Віктара, Эдуарда Бабарыкаў і затрыманых сябраў ініцыятыўнай групы.
  • Штаб Бабарыкі падрыхтаваў да здачы 435 тысяч подпісаў.
  • 20 чэрвеня адвакаты падалі пакет дакумэнтаў для рэгістрацыі Віктара Бабарыкі кандыдатам у прэзыдэнты.
  • 2 ліпеня стала вядома, што Бабарыку вінавацяць па трох фінансавых артыкулах Крымінальнага кодэксу.
  • 14 ліпеня ЦВК адмовіў Віктару Бабарыку ў рэгістрацыі празь неадпаведнасьць прадстаўленай дэклярацыі аб даходах і маёмасьці.
  • 10 кастрычніка Лукашэнка сустрэўся зь Віктарам Бабарыкам і іншымі палітвязьнямі ў СІЗА КДБ.
  • 17 лютага 2021 году пачаўся суд над Віктарам Бабарыкам і былымі супрацоўнікамі «Белгазпрамбанку». На працэс не пусьцілі нікога зь незалежных журналістаў.
  • 6 ліпеня Бабарыку асудзілі на 14 гадоў пазбаўленьня волі. Вырак вынес судзьдзя Ігар Любавіцкі. Бабарыка не прызнаў віны, ягоныя абаронцы яшчэ раз заявілі аб палітычных матывах справы.
  • 12 ліпеня стала вядома, што Бабарыку этапавалі ў ПК №1 у г. Наваполацак.
  • 12 кастрычніка з ізалятараў выйшлі некалькі чалавек, затрыманых у справе «Белгазпрамбанку»​. Ім зьмянілі меру стрыманьня, але іншыя падрабязнасьці справы невядомыя.
  • У кастрычніку 2023 году арганізацыя былых сілавікоў BelPol паведамляла, што Віктар Бабарыка ў калёніі мае праблемы з сэрцам. Паводле інфармацыі арганізацыі, Бабарыку нанесьлі «сур’ёзныя цялесныя пашкоджаньні», прычым зрабілі гэта людзі, якія не адносяцца да пэрсаналу наваполацкай калёніі, дзе той сядзіць.