18 верасьня у вёсцы Вялікае Малешава Столінскага раёну хаваюць вядомага грамадзкага дзеяча, аднаго з заснавальнікаў руху «За свабоду» і сябра сойму Партыі БНФ Аляксея Кавальца. Чатыры гады ён змагаўся з анкалягічнай хваробай. Лекары зрабілі яму некалькі апэрацыяў, але перамагчы хваробу не ўдалося.
Аляксей Кавалец, архіўнае фота
Нарадзіўся Аляксей Кавалец 12 жніўня 1953 году ў Вялікім Малешаве. Зь дзяцінства марыў служыць у войску. І мару сваю выканаў. Аднак савецкае войска было зусім не такім, якім ён яго ведаў па кінастужках і кніжках. Асабліва калі давялося служыць у Абхазіі. І Аляксей Кавалец у званьні капітана пайшоў у адстаўку.
Шчыры патрыёт Беларусі, змагар за яе незалежнасьць і сувэрэнітэт, Кавалец знайшоў сябе ў БНФ. Вельмі адказны за любую справу, па-добраму ўедлівы, ён стаў сакратаром управы Партыі БНФ і шмат часу аддаваў гэтай працы, якая ня кідаецца ў вочы, але вельмі патрэбная. Намесьнік старшыні Партыі БНФ Рыгор Кастусёў успамінае пра Кавальца:
Рыгор Кастусёў
«Ён быў надзвычай прынцыповым чалавекам. Вельмі балюча перажываў, калі Пазьняк са сваімі прыхільнікамі сышлі з партыі. Другі раз яму было надзвычай цяжка, калі пасьля абраньня старшынём партыі Янукевіча некаторыя заслужаныя фронтаўцы таксама пакінулі партыю. Тут у мяне зь ім было аднолькавае стаўленьне. Мы разважалі так: калі нехта з чымсьці не пагаджаецца і адкрыта ўдзельнічае ў спрэчках, гэта добра. Але калі дыскусійнае пытаньне выносіцца на галасаваньне і перамагае іншы погляд, то ты мусіш падпарадкавацца бальшыні. А пазыцыю: калі не па-мойму, то я сыходжу з партыі, ні Кавалец, ні я не ўспрымалі».
Рыгор Кастусёў кажа, што лічыць Аляксея Кавальца адным з найлепшых сваіх сяброў:
«Ён быў у мяне дома, я ў яго. Калі мне трэба было пераначаваць у Менску, то для мяне ў кватэры Кавальца знаходзілася і месца, і заўжды было што перакусіць, і г.д. Добра ведаю і яго сына, і жонку.
Пасьля прыходу ў рух „За свабоду“ Аляксей Кавалец па-ранейшаму заставаўся ў Партыі БНФ. 30 верасьня ў нас чарговы з’езд. І кіраўніцтва партыі, рыхтуючы свае прапановы ўдзельнікам з’езду, па-ранейшаму бачыла Аляксея ў складзе сойму. Ня думалася, што жыцьцё яго абарвецца».
Рыгор Кастусёў кажа, што Кавалец вельмі паважаў Аляксандра Мілінкевіча. І менавіта гэтая павага і вырашыла яго стаўленьне да руху. Ён удзельнічаў ва ўсіх ўстаноўчых з’ездах руху «За свабоду» і вельмі ганарыўся, калі Міністэрства юстыцыі нарэшце афіцыйна зарэгістравала рух.
Першы старшыня руху «За свабоду» Аляксандар Мілінкевіч прыехаў на пахаваньне Аляксея Кавальца:
Аляксандар Мілінкевіч
«Аляксей пяшчотна любiў Беларусь. Ён так натхнёна распавядаў пра сваё любiмае Палесьсе, куды хацеў вярнуцца на вечны спачынак. На жаль, гэта адбылося занадта рана.
Кавалец быў вельмi натуральны, адкрыты i прынцыповы. Ён глыбока ведаў i любiў нашу гicторыю, быў моцным дыскутантам. Не цярпеў фальшу, эгаiзму, самаўлюбёнасьцi».
«Мужным, адказным чалавекам і шчырым патрыётам Беларусі» называе Кавальца цяперашні старшыня руху Юрась Губарэвіч:
Юрась Губарэвіч
«Аляксей працяглы час змагаўся зь невылечнай хваробай. Да апошніх дзён ён заставаўся актыўным і руплівым, даваў прыклад іншым. Кавалец думаў больш не пра сябе, а пра агульную справу.
Нейкай афіцыйнай пасады ў руху ў Кавальца не было. Але ён вёў арганізацыйную працу. І можна сказаць, што Аляксей Паўлавіч быў такім аргсакратаром руху. Часам хвароба адступала, і дзесьці з паўгода ён адчуваў сябе нядрэнна. Быў энэргічны, бадзёры, працаваў так, як быццам хваробы і не было».
У сям’і Кавальца засталіся жонка Натальля і дарослы сын Андрэй. Жывыя дзьве ягоныя сястры і два браты. Адзін брат дагэтуль жыве ў вёсцы Вялікае Малешава. Тут побач з бацькамі і знайшоў свой апошні прытулак Аляксей Кавалец.