Spračaŭsia z adnoj vierujučaj kabietaj. Ja joj adno słova, jana mnie tysiaču, ale ŭsio pra adno… «A što, kali nia Boh», «pahladzi navokał», «hrešnik». Ja nia kidaŭsia roznymi faktami j daśledavańniami vučonych, a prosta pryvodziŭ niejkija analohii j śmiešnyja zajavy, takija jak «imbryk Russella». Razmova jšła niekalki chvilin, pakul jana nie skazała:
— Pahavary jašče tut. Žyćcio ŭ budučyni jašče tak na kaleni pastavić, što nia tolki ŭ Boha pavieryš.
Havaryć mnie praź jaje tolki ŭ ścienku. Maŭčaŭ, siadzieŭ i dumaŭ: niaŭžo, kab pavieryć u Boha, treba, kab stałasia niešta drennaje?
Nick P.
Šanoŭnyja čytačy, u hetaj rubrycy kožny z vas moža apublikavać svoj tekst, kali zaprapanuje cikavuju temu i ŭkładziecca ŭ 100 słovaŭ. Prysyłajcie svaje prapanovy na adras svaboda@rferl.org