Хацела памыць вокны. Але...
У кухні ўбачыла сьляды чорнага коціка, які бег па двары, а малыя пальчыкі — усьлед за ім па шыбах.
У дзіцячым пакоі сьвяціліся абрысы месячыка, паўтораныя жоўтай крэйдай.
У спальні разьляцеліся крыльцы сінічак, якія пырхалі за шклом па гаўбцы, зьбіраючы крошкі любімага печыва.
Ну а панарамныя шыбы гасьцёўні прывіталі мяне краявідам, створаным ўжо дзьвюма парамі таленавітых юных ручак.
Мастакі зьехалі. Іхнія малюнкі засталіся. І я ня мыю вокны.
Шаноўныя чытачы, у гэтай рубрыцы кожны з вас можа апублікаваць свой тэкст, калі запрапануе цікавую тэму і ўкладзецца ў 100 словаў. Прысылайце свае прапановы на адрас svaboda@rferl.org
