Грышка:
Я расчараваны лекцыяй Сьвятланы!
"Жыве Беларусь!" было не сказана.
І вышыванка была не надзета.
А я ж спадзяваўся, што будзе ўсё гэта.
Саўка:
Напрасна ты ей увлякаўся, прыяцель,
Бо эта Сьвятлана — ана ж не пісацель.
Пісацель — эта тот, хто сюжэт саздаёт
Прта стройку, дзярэўні ілі пра завод.
А Нобеля ёй уручылі за тое,
Што ана ў нас тут падрывала устоі.
Рэфрэн
Грышка:
Усё ня так, як мы хацелі.
Саўка:
Всё не так, как мы жэлалі.
Грышка:
Вось гады і праляцелі.
Саўка:
Вот гада і прабяжалі.
Грышка:
Я расчараваны Сьятланы прамовай.
Чаму яна нічога не сказала пра мову?
Пра сьцяг наш сапраўдны, бел-чырвона-белы?
Ці то ня здолела, ці то не схацела?
Саўка:
Хачу цібе, Грыша, сказаць: есьлі чэсна,
То эта народу не іньцярэсна.
Проста сама прэмія ей не к ліцу,
А большэ пашла бы ана Чэргінцу.
Рэфрэн
Грышка:
Магла б вось шаноўная пані Сьвятлана
Прамовіць пра тое, што актуальна —
Пра вышыванкі, пра выцінанкі,
Сірыйскае неба, расейскія танкі...
І, безумоўна, хацелася б крышку
Пра нашыя справы. Пра Саўку, пра Грышку.