Алесь бараніў на Плошчы данчын ад АМАПУ
Сустаршыня аргкамітэту дзеля стварэньня партыі «Беларуская хрысьціянская дэмакратыя» Павал Севярынец распавёў Радыё Свабода пра тое, якім яму запомніўся Алесь Чаркашын.
Павал Севярынец
«Пра Алеся Чаркашына я магу сказаць толькі добрае. Алесь быў вельмі веруючы. Пазнаёміліся мы недзе ў 2009-м. Ён быў калісьці ў моладзевым руху і прыйшоў да Беларускай хрысьціянскай дэмакратыі як вернік-пратэстант, бо лічыў, што веруючыя абавязаныя мяняць сьвет вакол сябе паводле хрысьціянскіх каштоўнасьцяў.
У 2010 годзе мы разам праводзілі кампанію. Памятаю, што ён быў на Плошчы і, калі АМАП біў людзей, ён быў адным з тых хлапцоў, якія абаранялі жанчын і сталага веку людзей каля Чырвонага касьцёла.
Потым я быў у „амэрыканцы“ і ў Купліне, а Алесь стаў кіраўніком Берасьцейскай гарадзкой арганізацыі БХД, і даволі шмат моладзі ішло за ім, бо ён сам быў такі малады, моцны, яркі хлопец. Разам са Зьмітром Шурхаем яны ўдзельнічалі ў маўклівых акцыях пратэсту, праводзілі і свае акцыі.
Самая яркая зь іх, якая стаіць у мяне заўсёды перад вачыма, — калі ён выйшаў з рукамі ў чырвонай фарбе да Берасьцейскага гарвыканкаму і сказаў такія прарочыя словы: улада павінна пакаяцца, а інакш краіну чакае разруха», — кажа сустаршыня БХД.
Чаркашын разам зь іншымі актывістамі шмат разоў прыяжджаў да Севярынца ў Куплін да спэцкамэндатуры, калі той адбываў там «хімію». Аднак пасьля 2013 году Алесь Чаркашын адышоў ад актыўнай дзейнасьці ў Беларускай хрысьціянскай дэмакратыі.
«Але, наколькі я ведаю яго па тых гадах, гэта быў хлопец крыштальнага сумленьня. То бок гэта чалавек, для якога вера ў Бога была арыенцірам у любой сфэры жыцьця. Таму да яго і цягнуліся людзі», — кажа лідэр БХД.
Севярынец распавёў, што спачатку ня ведаў, што хлопец з пазыўным «Тарас» — гэта і ёсьць Алесь Чаркашын.
«Такі штуршок быў, калі даведаўся, што нейкі беларускі хлопец цяжка паранены — тады нешта адгукнулася ў душы. Але для мяне быў сапраўдны шок, калі я даведаўся, што гэта якраз Алесь Чаркашын. Адразу нахлынулі ўспаміны, і я да гэтага часу не магу лёгка пра гэта казаць. Таму што гэта хлопец, побач зь якім многія думалі, што гэта і ёсьць вобраз будучыні хрысьціянскай дэмакратыі — малады, прыгожы, моцны, веруючы, і менавіта такія павядуць нашу краіну далей», — кажа ён.
Пра тое, што Алесь Чаркашын паехаў на Данбас, Севярынец нічога ня ведаў.
«Недзе ў 20-х днях жніўня, калі ён ужо ляжаў паранены, мне перадалі, што беларус з пазыўным „Тарас“ — гэта і ёсьць Алесь Чаркашын. Тады я ўпершыню пра гэта даведаўся. Дарэчы пра гэта ня ведалі ні ягоныя сваякі, ні паплечнікі — усе былі ў шоку, калі даведаліся, што ён там на вайне капэлянам. Хаця хтосьці чуў, і мне распавядалі, што ён езьдзіў у тэалягічную сэмінарыю ў Хэрсон. Трэба разумець, як я цяпер уяўляю, што для таго, каб мець магчымасьць туды езьдзіць, яму была патрэбна поўная кансьпірацыя, бо ўсім вядома стаўленьне сёньняшняга рэжыму да тых, хто змагаецца за свабоду Ўкраіны і Беларусі», — адзначыў Севярынец.
Алесь быў беларускім патрыётам і вернікам
Пра Алеся Чаркашына Свабодзе распавёў ягоны паплечнік — берасьцейскі актывіст БХД Андрэй Шарэнда:
Андрэй Шарэнда
«Я ведаў Алеся як палымянага патрыёта і верніка. Я ведаў яго яшчэ з канца 90-х па палітычных акцыях, якія „Зубар“ ладзіў у Менску і Берасьці. Але больш шчыльна мы пазнаёміліся гадоў 6–7 таму, калі ён пачаў працаваць у „Беларускай хрысьціянскай дэмакратыі“. Мы разам ладзілі розныя акцыі. Напрыклад, у Берасьці 3–4 гады таму была акцыя па вывешваньні бел-чырвона-белых сьцягоў: была вялікая вежа за горадам, і Алесь сам палез вывешваць сьцяг. А потым ён гэтак жа вывешваў сьцяг у Данецкай вобласьці ў Пясках пад кулямётным агнём. Алесь быў вельмі веруючы чалавек, менавіта палымяна веруючы, і таму шмат хто яго не разумеў».
Паводле слоў Шарэнды, Чаркашын быў вельмі камунікабэльны. У 2011 годзе ён шмат зрабіў для арганізацыі маўклівых акцыяў пратэсту ў Берасьці і праводзіў дзеля гэтага вялікую працу ў сацыяльных сетках.
Шарэнда ўзгадвае, што апошні раз бачыў Чаркашына ў сакавіку падчас Дня Волі. Актывіст кажа, што чуў пра тое, што Чаркашын езьдзіў ва Ўкраіну як валянтэр і дапамагаў параненым, але пра тое, што ён быў на фронце, Алесь не распавядаў нават сябрам.
33-гадовы беларус, былы старшыня берасьцейскай гарадзкой арганізацыі БХД Аляксандар Чаркашын ваяваў у складзе Добраахвотнага ўкраінскага корпусу «Правага сэктару». 10 жніўня ён быў цяжка паранены ў баі пад Белакаменкай у Данбасе і памёр у шпіталі ў Запарожжы, прабыўшы некалькі тыдняў у коме.
***
У Данбасе загінуў яшчэ адзін беларус
29 жніўня ў Чарнігаве пахавалі 38-гадовага капітана Вячаслава Бараноўскага, ваяра 41-га («Чарнігаўскага») батальёна Ўзброеных Сіл Украіны. Капітан Бараноўскі загінуў 26 жніўня каля вёскі Старагнатаўка на Данбасе.
Вячаслаў Бараноўскі
Ён нарадзіўся ў беларускай сям’і ў Чарнігаве, скончыў Харкаўскае лётнае вучылішча, служыў лётчыкам, пасьля сьпісаньня пайшоў добраахвотнікам ваяваць за Ўкраіну на Данбасе. Ягоны бацька Мікалай Іванавіч Бараноўскі быў лётчыкам-выпрабоўцам, рыхтаваўся ў атрадзе касманаўтаў, родам з Мазыра.
На пахаваньні сына ён заявіў, што ганарыцца тым, што яны беларусы шляхецкага роду і што сын змагаўся за свабоду Ўкраіны. Адпелі Вячаслава Бараноўскага ў Кацярынінскім катэдральным саборы, а пахавалі з вайсковымі ўшанаваньнямі на чарнігаўскіх гарадзкіх могілках. У яго засталіся жонка і дачка.