Уважаімы Александр Грігоревіч
Я прішол із Амерыкі і я жыць в Мінске два мес’яцы. Я палюбіл горад, і палюбіл звычайны беларус! А праз ніх я палюбіл і вас!
Эта очень крута, када існаваць такі страна, гдзе можна адчуць у полную сілу мошнасьць савецкага саюза!
Я, как стары і давні фанат і іскрэньні друг, зьбірався до вашага горада пяць лет! Сабірал дзеньгі на візу і квіткі, а такжэ гатовілся с адзежай і правіянтам. Я знаць, што еслі доляр скача, то значіт можа быць беда с ежай. Я чітаць пра грэчку і пра памідоры, как оні то зьнікалі то даражэлі ўтрая і таму я адразу ехав суды, гатовы есьці свой сухі армейскі паёк.
Але маё вам зьдзівленьне! Я пріехав, а тут арапорт — красата! Дарогі — чыстыя-прэчыстыя! Прасьпекты і вуліцы быццам з Галівуда — бляск і чыстата, стырыльнасьц і ўсе такія апратныя, прыгожыя. Я адразу паняв, што на вас клявешчуць замежныя сьмі! Вы — Бэтман! Ці нават Спайдэрмэн, такі чалавек-павук. Бо так і столькі кіраваць у Эўропе можэць альбо сапраўдны Божы чалавек — Манарх, альбо супэргерой з майго любімага комікса Марвэл! А не то что у нас, презідзенты ляцяць са сваіх месцаў кажды чатверты ці восьмы год! Да дзесяці не дацягваюць! Жах!
Я васхішчаюся вашым ідзейным поглядам, і разьдзяляю з вамі, што нада давіць эту пятую калёну, ані абнаглелі! Жывуць у раскошы, у чыстаце і парадку, і недавольныя! Бо я шчытаю, вінаваты — зайздросьнікі і тыя хто проста хочуць властваваць як і вы! Мне очэнь нравіцца, што тут ін Мінск мала глабалізаванасьці, што можна найті еду нармальную, еслі іскаць. Я шчытаю, што нада разнастайнасьць і тут ана есьць!
Дарагі павеліцель! Я пішу вам не адзін, у міня есьць брат і сястра, і ані тожа цяпер вас любяць і праславляюць у нашай амеріканскай абшчыне. Мы сабіраемся пераехаць сюды, пад Мінск, і жыць усе разам, і ствараць наілепшую будучыню для нашых агульных нашчадкаў! Мы гатовыя глядзець і васхішчацца, как тут на трактарах Беларус аруць і сеюць землі, падымаюць цаліну і асушюаць балоты, толькі скажыце — і перашліце нам дзеняг жэлацельна даляраў, бо наша абшчына не панімаіць, калі столькі нулёў на рублях і думаюць, што ўсе мільянеры. Пусьць пака думаюць, але сначала дайце долараў.
Я сам прыехаў, каб прайсці шляхам свайго суайчыніка Лі, патамушта за такімі как Лі і прошлае і будучыня.
Але як я пажыв тут, то і паняв, што насам дзеле я адсюль. З Блакітнага краю я! І гэным ганаруся, хоць і асобенна не хвалюся, патумашта врэмя сложнае. Тут всё как у нас — павсюды всё мераецца далярам, і тут ён яшчэ больш цэнны чым у нас у штатах, і гэна вельмі карашо! Бо када мы хацім прадавжаць дзела Лі, нам важна быць уркэплённымі фінансава, і тут без доляр аніяк!
За два месяцы што я тут жів, я павідзел многа каво. І так сам пішу вам каб папярэдзіць. Апазіцыі — ня бойцеся! Ані ўсе не знаюць как. Маладыя і невопытныя і вам няроўня!
Я шчыра кажу, што гатовы стаць вам правай рукой, і ня толькі, нават левай таксама і дапамагчы вам пабядзіць следуюшчыя выбары. Пабядзіць, так, как толькі супергероі пабяждаюць! На ўсе двесьці процэнтаў. Таму шта электарат должан галасаваць двума рукамі, а не палавічата адной. Што яны там другой рукой робяць, калі адной галасуюць? Я ня ведаю. Але здагадваюся.
Па плану мне трэба было ўстроіцца на завод Гарызонт, але адтуль толькі ўсіх звальняюць, не дапамог дажа мой амэрыканскі пашпарт. Нада жэніцца, але пакуль няма з кім. Так што врэмя есць.
Я абяцаю вывучыць усе мовы, што вы зробіце гасударсьцвеннымі, і, када нада, буду вашым шпіёнам.
Разам, мы пабудуем яшчэ больш шчасьлівы беларускі народ, братэрскі народ, мы аднавім камунізм і савецкі саюз, варшаўскі дагавор і сэв, как гаварыцца, злучым бярлінскую сцяну з кітайскай!
Але гэта ў будучыні. А пакуль аб чым я хацеў яшчэ вам напісаць, эта пра то, што нада нам з вамі, када встрэцімся, дагаварыцца і паставіць майго брата кіраваць ня тока абшчынаю у Амерыцы, але прасунуць яго прэзыдэнтам, бо я думаю вы знаіце как эта дзелаецца. Калі што, дык я дапамагу, каб месца вызваліць, бо для гэтага у Мінск і прыехаў. Белы дом сразу перакрасім, мне очэн нравіцца зялёны і чырвоны, ну можа там які узор збоку пакінем белы, як напамінак.
Жду ад вас атвета, але не сьпяшыце, бо ЦВК абіжацца будзець, спачатку выбары, а ўжо патом і мне пішыце! (Дзеньгі у канверт не кладзіце, бо могуць украсці. Лучшэ пры встрэчы.)
Падпісваюяся проста Лі, ну вы панімаце.