Каб утаймаваць украінскіх алігархаў, недастаткова звольніць кіраўніка Днепрапятроўскай адміністрацыі Ігара Каламойскага, піша Financial Times. Звальненьне Каламойскага можа стаць вырашальным момантам ва ўтаймаваньні алігархаў Кіевам, піша журналіст «Бі-Бі-Сі». Пра ўкраінскі завод, які не зачыняецца, і рабочых, якія не вызваляюцца, распавядае журналіст New York Times.
Каб утаймаваць ўкраінскіх алігархаў, недастаткова звольніць кіраўніка Днепрапятроўскай аблдзяржадміністрацыі Ігара Каламойскага, піша брытанская газэта Financial Times. Затое Ўкраіна павінна гарантаваць, што ўсе, хто зарабляў на тым, як Украінай кіравалі ў мінулым, цяпер будуць выконваць правілы і спрыяць рэканструкцыі дзяржавы. Ўкраіна павінна засяродзіцца на прагрэсе новага ўраду ў правядзеньні структурных рэформаў, піша выданьне.
Акрамя таго, газэта прапануе, што Кіеў павінен спыніць прыватнае фінансаваньне добраахвотніцкай батальёнаў і інтэграваць іх у афіцыйныя ваенныя структуры. «Аднак, самае галоўнае, двубой Парашэнка-Каламойскага ня можа стаць доўгім супрацьстаяньнем або усёпаглынальнай алігархічнай вайной», — піша Financial Times.
Калі Каламойскі сапраўды зьяўляецца патрыётам, якім ён паказаў сябе ў мінулым годзе, то ён ня будзе дыскрэдытаваць ўрад. А ўкраінскі прэзыдэнт Пятро Парашэнка, які сам зьяўляецца мільярдэрам, павінен пазьбегнуць атрыманьня любых прывілеяў ад пераразьмеркаваньня актываў, заключае выданьне.
Аналітык Сіжбэрн дэ Жон: «Адзін гатовы, больш на чарзе. Утаймаваньне ўкраінскіх алігархаў даўно насьпела».
Вызваленьне Каламойскага можа стаць вырашальным момантам ва ўтаймаваньні алігархаў Кіевам, піша на сайце брытанскай тэлерадыёкампаніі «Бі-Бі-Сі» журналіст Дэвід Стэрн. На яго думку, такое разьвіцьцё падзей можа пакласьці пачатак пэрыяду разладаў і нестабільнасьці ў краіне.
«Парашэнка, здаецца, хоча паслаць сыгнал, што яго ўрад сур’ёзна ставіцца да ўкараненьня рэформаў і барацьбы з карупцыяй», — піша Стэрн.
Перад Парашэнкам — дылема. З аднаго боку, яму вельмі неабходная падтрымка алігархаў. Зь іншага боку, калі яны будуць занадта ўплывовымі, сама краіна ў небясьпецы, піша журналіст.
Справа ў тым, што Каламойскі ўяўляе цэлую сыстэму, дзе бізнэс робяць з дапамогай прыватных умоваў, адкатаў і прадастаўленьня ўзаемных паслугаў, піша Стэрн. У гэтай сыстэме працуюць мільёны ўкраінцаў, некаторыя могуць сказаць, што і Парашэнка зьяўляецца яе часткай. Такім чынам, узьнікае пытаньне, ці не зьяўляецца «ўласная армія Каламойскага» адным з інструмэнтаў вайны паміж алігархамі.
«Магчыма, калі алігархі ня будуць ўрэгулёўваць свае рознагалосьсі і пачнуць рабіць рэчы па-новаму, Ўкраіны, на якой яны могуць зарабляць, ужо можа і не быць», — заключае журналіст.
Аб ўкраінскім заводзе, які не зачыняецца, і рабочых, якія не звальняюцца, паведамляе журналіст амэрыканскай газэты New York Times Эндру Рос. У артыкуле гаворка ідзе пра «Аўдзееўскі коксахімічны завод», які не спыняў сваёй працы з пачатку канфлікту на ўсходзе Ўкраіны.
New York Times: «Ніводнае наземнае сховішча не гарантуе бясьпекі на заводзе. Пяцёра супрацоўнікаў загінулі. Снарады траплялі ў печы, ракетныя ўдары зьнішчалі абсталяваньне і пачыналі пажар. Тым ня менш, амаль 2000 рабочых пераехалі на завод, каб ён не зачыніўся».
«Некалькі тысяч працоўных працягваюць трымацца, ўпарта вяртаючыся на працу кожны дзень, нягледзячы на 160 задакумэнтаваных ракетных і артылерыйскіх удараў, пэрыядычныя адключэньні электраэнэргіі (адно доўжылася 27 дзён), бясконцы рамонт і, што горш за ўсё, гібель пяці супрацоўнікаў», — піша журналіст.
Справа ў тым, што пры ўмове спыненьня працы заводу, печы астынуць і патрэскаюцца. Каб потым іх адрамантаваць, спатрэбіцца мільярд даляраў або больш. Гэта значыць, калі завод зачыніцца аднойчы, гэта будзе, хутчэй за ўсё, назаўжды, піша Рос.
«Аўдзееўскі завод» зьяўляецца стратэгічна вельмі важным для Ўкраіны. У прыватнасьці, сталеліцейныя заводы Марыюпалю працуюць выключна на коксе, які вырабляюць у Аўдзееўцы.
Палітычныя погляды работнікаў коксахімічнага заводу адрозьніваюцца. Многія работнікі, якія паходзяць з тэрыторый, якія зараз кантралююцца сэпаратыстамі, ім сымпатызуюць. Іншыя, у тым ліку кіраўніцтва завода, сымпатызуюць украінскаму ўраду, піша журналіст. Тым ня менш, многія з рабочых ня толькі працуюць, але і жывуць разам, наўпрост на заводзе.
«Я пераехаў сюды па дзьвюх прычынаў. Па-першае, я заўсёды тут патрэбны. Па-другое, у маім доме холадна», — цытуе працоўнага Паўла Желавегу журналіст.