Сваімі думкамі пра апошнія падзеі ў Кіеве для сайту Свабоды падзялілася кіеўская журналістка Алена Літвінава.
«Цяжка стрымаць эмоцыі ў сытуацыі, калі гінуць людзі. Яшчэ больш складана ў гэтай сытуацыі заставацца на нэўтральнай пазыцыі, калі ўлада выстаўляе снайпэраў супраць абяззброеных грамадзян краіны, якой яны кіруюць, і нават не дапускае мэдыкаў-валянтэраў для аказаньня мэдычнай дапамогі параненым.
Проста факты. Урад прымае рашэньні аб выдзяленьні сродкаў з рэзэрвовага фонду на дапамогу пацярпелым міліцыянэрам. У гэты ж час параненым пратэстоўцам на вуліцы Грушэўскага нават не дазваляюць надаць мэдыцынскую дапамогу — іх затрымліваюць і дадаткова зьбіваюць. Тыя, хто выйшаў на вуліцу, па словах прэм’ера Азарава — тэрарысты і злачынцы, а міліцыянэры, якія штурмуюць абяззброеных людзей, — мужныя і адданыя, таму ім можна дазволіць прымяняць агнястрэльную зброю.
„Што гэта за краіна, калі за яе гінуць армяне і беларусы?“, — пытаюць у мяне ўкраінскія калегі, а я ня маю адказу на гэтае пытаньне...»
Проста факты. Урад прымае рашэньні аб выдзяленьні сродкаў з рэзэрвовага фонду на дапамогу пацярпелым міліцыянэрам. У гэты ж час параненым пратэстоўцам на вуліцы Грушэўскага нават не дазваляюць надаць мэдыцынскую дапамогу — іх затрымліваюць і дадаткова зьбіваюць. Тыя, хто выйшаў на вуліцу, па словах прэм’ера Азарава — тэрарысты і злачынцы, а міліцыянэры, якія штурмуюць абяззброеных людзей, — мужныя і адданыя, таму ім можна дазволіць прымяняць агнястрэльную зброю.
„Што гэта за краіна, калі за яе гінуць армяне і беларусы?“, — пытаюць у мяне ўкраінскія калегі, а я ня маю адказу на гэтае пытаньне...»
Загінулы беларус Міхаіл Жызьнеўскі
Загінулы армянін Серж Нігаян