Антось Уласенка: Ат жа, калі немец можа, то чым я горшы)

Брама Базылянскіх муроў у Вільні

Анкета «Жывая мова»

1. Чаму і як вы пачалі гаварыць па-беларуску?
2. Дзе і як вы карыстаецеся мовай?
3. Як мова дапамагла вам ў працы, жыцьцёвых сытуацыях?
4. Якія цяжкасьці стварыла?
5. Што б вы параілі «Свабодзе»?




1. Пачаў гаварыць тры гады таму, калі на сьвяткаваньні Дня Волі ў Вільні сустрэў немца на ймя Табіяс Вайман. Ён размаўляў добрай беларускай моваю без запінкі, а я ўсё мэкаў ды сыпаў русізмамі. Гэта мяне надта ўчапіла ды пасарамаціла. Ад тае пары пачаў пісаць і гаварыць па-беларуску. Ат жа, калі немец можа, то чым я горшы)

2. У Беларусі заўжды й паўсюль размаўляю па-беларуску. Гэта прынцыповая пазыцыя. Размаўляю па-беларуску й ва Ўкраіне (стаўленьне зазвычай добрае), і ў Польшчы (там проста пшэкаю).

3. Аніводнага выпадку не прыгадаю, але й не лічу, што ў мовы мусіць быць нейкая ўтылітарная функцыя. Бо ж я размаўляю па-беларуску ня дзеля нейкіх выгод, а для ўласнае «фона-эстэтычнае» асалоды.

4. Незьлічоныя кпіны ды зьдзекі з боку маскалёў, homo soveticus, дзяржаўных службоўцаў ды іншых прадстаўнікоў жывёльнага сьвету Беларусі.

5. Больш асьветніцкіх праектаў накшталт «Жывое Мовы» на ўзор белсатаўскага «Моўніка» альбо «Дзіцячае Замовы» Лабадзенкі.