Палата прадстаўнікоў мае разгледзець папраўкі ў дзейнае заканадаўства, якія прадугледжваюць вызначэньне панятку катаваньня.
Дагэтуль на заканадаўчым узроўні катаваньне забаранялася толькі адпаведнай Канвэнцыяй ААН. Пра магчымасьць увядзеньня адміністрацыйнай і крымінальнай адказнасьці за катаваньне гавораць былы палітвязень Зьміцер Дашкевіч і праваабаронца Уладзімер Лабковіч:
Дашкевіч: «У Беларусі ніякая заканадаўчая ініцыятыва ня мае сэнсу, у прыватнасьці, вось гэтая ініцыятыва, якую мы абмяркоўваем. Бо праблема нашай краіны не ў законах, а ў тым, як гэтыя законы выконваюцца. Таму, прыме Палата прадстаўнікоў гэты заканадаўчы акт аб катаваньнях альбо ня прыме, — ні ў турмах, ні ў зонах нічога мяняцца ня будзе. Можна пісаць прыгожыя сказы і добрыя дакумэнты, але хто іх будзе выконваць? У нашай бяспраўнай дзяржаве адказ відавочны — ніхто. Таму яны будуць прымацца, найхутчэй, для зьнешніх назіральнікаў, як піяр-акцыя для міжнароднай супольнасьці. І Макей пасьля будзе езьдзіць і распавядаць, якія ў нас добрыя законы. А сутнасьць будзе заставацца ўсё той жа, пакуль ня будзе зьменены сам палітычны рэжым».
Лабковіч: «Для Беларусі прававое рэгуляваньне панятку „катаваньне“ вельмі актуальнае. Бо амаль штотыдзень сустракаемся з паведамленьнямі пра катаваньні, асабліва ў пэнітэнцыярнай сыстэме. Маем нават жахлівыя сытуацыі, калі людзі паміраюць пад вартай альбо ў месцах зьняволеньня. Таму гэта вельмі важная зьмена ў законе, калі яна ня будзе выхалашчаная падчас абмеркаваньня. Ну, і самае галоўнае — практыка, як закон будзе прымяняцца. Бо на сёньня абсалютная беспакаранасьць службовых асобаў прыводзіць да тых недапушчальных фактаў, якія фіксуюць праваабаронцы».
Дашкевіч: «У Беларусі ніякая заканадаўчая ініцыятыва ня мае сэнсу, у прыватнасьці, вось гэтая ініцыятыва, якую мы абмяркоўваем. Бо праблема нашай краіны не ў законах, а ў тым, як гэтыя законы выконваюцца. Таму, прыме Палата прадстаўнікоў гэты заканадаўчы акт аб катаваньнях альбо ня прыме, — ні ў турмах, ні ў зонах нічога мяняцца ня будзе. Можна пісаць прыгожыя сказы і добрыя дакумэнты, але хто іх будзе выконваць? У нашай бяспраўнай дзяржаве адказ відавочны — ніхто. Таму яны будуць прымацца, найхутчэй, для зьнешніх назіральнікаў, як піяр-акцыя для міжнароднай супольнасьці. І Макей пасьля будзе езьдзіць і распавядаць, якія ў нас добрыя законы. А сутнасьць будзе заставацца ўсё той жа, пакуль ня будзе зьменены сам палітычны рэжым».