На менскім Камароўскім рынку зьмяншаецца колькасьць пакупнікоў сьвінога мяса і вырабаў зь яго. Некаторыя наведнікі рынку асьцерагаюцца набываць сьвіное мяса, асьцерагаючыся сьвіной чумы, і часьцей набываюць ялавічыну і мяса птушкі.
На менскім Камароўскім рынку па-ранейшаму вялікі выбар мяса і вырабаў зь яго. Аднак найчасьцей сустракаюцца цэтлікі з пазнакамі — ялавічына, бараніна, мяса індыкоў, курэй і трусоў. Досыць шырокі выбар і сьвініны, аднак у зьвязку з эпідэміяй сьвіной чумы цяпер яе набываюць менш, кажуць гандляры мяснога аддзелу.
— Ці не паменела сьвініны? Ці ёсьць праблемы з пастаўкамі?
— У нас праблемы пакуль не было. Можа, у кагосьці і ёсьць, хто мае розныя пастаўкі, але ў нас — не. Нас Менская вобласьць забясьпечвае.
— А ці зьмяняюцца кошты ў гэтай сувязі?
— Закупныя цэны крыху вырасьлі, але для продажу, у прынцыпе, засталіся тыя ж. Пакупнікоў стала менш.
— Чаму? Баяцца набываць?
— Так. Ялавічыну сталі больш набываць.
Іншая прадавачка: «Паглядзіце на прылаўкі: вельмі шмат мяса, скварак хапае. У каго ёсьць грошы — усё купяць. Усё тут правяраецца, усё прыгожае, чыстае. Увогуле, на Камароўцы мяса самае лепшае. Лепшае, чым на якім яшчэ рынку».
Некаторыя гандляры Камароўскага рынку адмаўляліся нешта казаць пад запіс. Але пры выключаным мікрафоне выказвалі думку, што зьмяншэньне попыту пры канцы лета бывае штогод — бо людзі зьбіраюць дзяцей у школу і ня маюць дастаткова грошай набываць мясныя прадукты. Якое мяса ўсё ж набываюць і чаму, цікаўлюся ў саміх пакупнікоў:
— Зараз вы набывалі нешта мясное, так?
— Ялавічыну. Я сьвініну прынцыпова ня ем. І не таму, што баюся гэтай сьвіной чумы, а таму, што яна тлустая і не карысная. А што да сьвіной чумы, то спадзяюся, што вырашыцца гэтая праблема.
— Зараз шмат кажуць пра сьвіную чуму. Вы што пра гэта думаеце?
— Так, ведаю, і гэта вельмі страшна. Але і смачна. Што рабіць? Смажу і ем. Я разумею, што гэта вельмі шкодна, але, ведаеце, японцы ж таксама ядуць цуд-рыбу фугу, якую калі зьесьці кавалак, то ўсё добра. А калі зьесьці крыху больш, то ўжо вельмі дрэнна — памрэш, адным словам. Ну што зробіш? Усе памром, а мяса я вельмі люблю.
— Набыла кавалачак паджаркі, сьвініны.
— Ці не баіцеся сьвіной чумы?
— Ведаеце, нехта кажа, што так, сапраўды ёсьць такая праблема, а нехта кажа, што гэта чуткі ўсё, нейкі перадзел ідзе рынку.
— Ці вы набывалі нейкае мяса тут на рынку?
— Так, індычку. Сьвіное мяса баімся. Даўно ўжо не набываем.
— Як доўга будзеце трымаць «сьвіны пост»?
— Да поўнай нармалізацыі абстаноўкі. А мяса індычкі — карыснае і смачнае, раім пераходзіць.
— А як з коштамі?
— Індычка даражэйшая, гэта ж больш далікатнае мяса..
Тым часам камароўскія гандляры спадзяюцца, што неўзабаве праблема сьвіной чумы вырашыцца і становішча з продажам мяса нармалізуецца. Адна з прадавачак, спадарыня Рыта, гандлюе на рынку мясам сьвініны з прыватных падворкаў. Яна спадзяецца на лепшую будучыню і вось як гэта тлумачыць:
«Я думаю, што ўсё будзе добра, бо ня ўсе ж гаспадаркі панесьлі страты. Пройдзе гэты карантын — і ўсё будзе па-ранейшаму. Селянін, які ня піў, не гуляў, які дзяцей гадаваў і хаты будаваў — ён усё роўна будзе працаваць і надалей. У мяне пастаўшчыкі з Гарадзеншчыны, а там сем’ямі працуюць — яны ня змогуць інакш. А бяда ўсялякая бывае — яе трэба перажыць».
— Ці не паменела сьвініны? Ці ёсьць праблемы з пастаўкамі?
— У нас праблемы пакуль не было. Можа, у кагосьці і ёсьць, хто мае розныя пастаўкі, але ў нас — не. Нас Менская вобласьць забясьпечвае.
— А ці зьмяняюцца кошты ў гэтай сувязі?
— Закупныя цэны крыху вырасьлі, але для продажу, у прынцыпе, засталіся тыя ж. Пакупнікоў стала менш.
— Чаму? Баяцца набываць?
— Так. Ялавічыну сталі больш набываць.
Іншая прадавачка: «Паглядзіце на прылаўкі: вельмі шмат мяса, скварак хапае. У каго ёсьць грошы — усё купяць. Усё тут правяраецца, усё прыгожае, чыстае. Увогуле, на Камароўцы мяса самае лепшае. Лепшае, чым на якім яшчэ рынку».
На Камароўцы стала болей мяса ялавічыны, птушкі й іншых жывёлаў
Некаторыя гандляры Камароўскага рынку адмаўляліся нешта казаць пад запіс. Але пры выключаным мікрафоне выказвалі думку, што зьмяншэньне попыту пры канцы лета бывае штогод — бо людзі зьбіраюць дзяцей у школу і ня маюць дастаткова грошай набываць мясныя прадукты. Якое мяса ўсё ж набываюць і чаму, цікаўлюся ў саміх пакупнікоў:
— Зараз вы набывалі нешта мясное, так?
— Ялавічыну. Я сьвініну прынцыпова ня ем. І не таму, што баюся гэтай сьвіной чумы, а таму, што яна тлустая і не карысная. А што да сьвіной чумы, то спадзяюся, што вырашыцца гэтая праблема.
— Зараз шмат кажуць пра сьвіную чуму. Вы што пра гэта думаеце?
— Так, ведаю, і гэта вельмі страшна. Але і смачна. Што рабіць? Смажу і ем. Я разумею, што гэта вельмі шкодна, але, ведаеце, японцы ж таксама ядуць цуд-рыбу фугу, якую калі зьесьці кавалак, то ўсё добра. А калі зьесьці крыху больш, то ўжо вельмі дрэнна — памрэш, адным словам. Ну што зробіш? Усе памром, а мяса я вельмі люблю.
— Набыла кавалачак паджаркі, сьвініны.
— Ці не баіцеся сьвіной чумы?
— Ведаеце, нехта кажа, што так, сапраўды ёсьць такая праблема, а нехта кажа, што гэта чуткі ўсё, нейкі перадзел ідзе рынку.
— Ці вы набывалі нейкае мяса тут на рынку?
— Так, індычку. Сьвіное мяса баімся. Даўно ўжо не набываем.
— Як доўга будзеце трымаць «сьвіны пост»?
— Да поўнай нармалізацыі абстаноўкі. А мяса індычкі — карыснае і смачнае, раім пераходзіць.
— А як з коштамі?
— Індычка даражэйшая, гэта ж больш далікатнае мяса..
Тым часам камароўскія гандляры спадзяюцца, што неўзабаве праблема сьвіной чумы вырашыцца і становішча з продажам мяса нармалізуецца. Адна з прадавачак, спадарыня Рыта, гандлюе на рынку мясам сьвініны з прыватных падворкаў. Яна спадзяецца на лепшую будучыню і вось як гэта тлумачыць:
«Я думаю, што ўсё будзе добра, бо ня ўсе ж гаспадаркі панесьлі страты. Пройдзе гэты карантын — і ўсё будзе па-ранейшаму. Селянін, які ня піў, не гуляў, які дзяцей гадаваў і хаты будаваў — ён усё роўна будзе працаваць і надалей. У мяне пастаўшчыкі з Гарадзеншчыны, а там сем’ямі працуюць — яны ня змогуць інакш. А бяда ўсялякая бывае — яе трэба перажыць».