Свабода прапанавала карыстальнікам сацыяльных сетак назваць улюбёныя выразы па-беларуску.
Самыя цікавыя адказы:
Даніла Ўладамірскі: Ня дай бог сьвіньні рогі, а мужыку — панства!
Даша Слабчанка: Марна згінулі мары.
Аляксандар Палынскі: Апантаны пан панаваў над панствам.
Віялета, Алекс Сапрыкін, Філіп Косьцік: Жыве Беларусь!
Юля Саковіч: Не сядзіцца ў хаце хлопчыку малому.
Алесь Данілаў: Курыць — не куру, але румку храпну, а як храпну — дык і закуру.
Іна Сахарчук: Лік дурняў бязьмежны...
Ільля Чыжоў: Агульная млявасьць, абыякавасьць да жыцьця і схільнасьць да самагубства.
Валерыя Рэмнева: Усеагульная млявасьць і абыякавасьць да жыцьця, ды цяга да глебы.
Вольга Смыкоўская: Горай ня будзе, бо лепш не было.
Ніна Кукуць: Дзе наша не прападала, няхай i зараз лясьне!
Вадзім Гайдалёнак: Бог не папусьціць — сьвіньня ня ўкусіць...
Валерыя Рэмнева: Смачна есьці!
Вадзім Мікановіч: Ластаўка мая!
Вадзім Пракопчык:
Тату, тату, лезе чорт у хату. Дарма сынку, абы не маскаль.
Вырас да неба, а дурань як трэба.
Пакуль жаніцца — загаіцца.
Маладосьць — усё дурносьць.
Які цялеш, такі клін, які бацька, такі сын.
Вадзім Гайдалёнак: А, каб табе трасца ў бок!
Ала Мянько: Трэба жыць, як набяжыць.
Юля Коцкая: Каб жыць у радасьці і шчасьці, трэба красьці, красьці, красьці.
Андрэй Малахоўскі: Роднай мовы сваёй не цурайся.
Георгі Казлоўскі: Не народ для ўрада, а ўрад для народа. К. Каліноўскі.
Валеры Фралоўскі: Бо адно з праўдай у грамадзе згодна. Дажджэш, народзе, старасьці свабодна. К. Каліноўскі
Марыя Грыц:
Ды што мне цемень
вечнай ночы. Калісь
глядзеў на сонца я.
Максім Багдановіч
Марыя Грыц: Рабі нечаканае, рабі, як не бывае, рабі, як ня робіць ніхто, — і тады пераможаш. Ул. Караткевiч.
Ірына Зарко: Не пакiдайце ж мовы нашай беларускай, каб ня ўмёрлi! Ф. Багушэвiч.
Даніла Ўладамірскі: Ня дай бог сьвіньні рогі, а мужыку — панства!
Даша Слабчанка: Марна згінулі мары.
Аляксандар Палынскі: Апантаны пан панаваў над панствам.
Віялета, Алекс Сапрыкін, Філіп Косьцік: Жыве Беларусь!
Юля Саковіч: Не сядзіцца ў хаце хлопчыку малому.
Марна згінулі марыДаша Слабчанка
Алесь Данілаў: Курыць — не куру, але румку храпну, а як храпну — дык і закуру.
Іна Сахарчук: Лік дурняў бязьмежны...
Ільля Чыжоў: Агульная млявасьць, абыякавасьць да жыцьця і схільнасьць да самагубства.
Валерыя Рэмнева: Усеагульная млявасьць і абыякавасьць да жыцьця, ды цяга да глебы.
Вольга Смыкоўская: Горай ня будзе, бо лепш не было.
Ніна Кукуць: Дзе наша не прападала, няхай i зараз лясьне!
Вадзім Гайдалёнак: Бог не папусьціць — сьвіньня ня ўкусіць...
Валерыя Рэмнева: Смачна есьці!
Вадзім Мікановіч: Ластаўка мая!
Вадзім Пракопчык:
Тату, тату, лезе чорт у хату. Дарма сынку, абы не маскаль.
Вырас да неба, а дурань як трэба.
Пакуль жаніцца — загаіцца.
Маладосьць — усё дурносьць.
Які цялеш, такі клін, які бацька, такі сын.
Вадзім Гайдалёнак: А, каб табе трасца ў бок!
Ала Мянько: Трэба жыць, як набяжыць.
Юля Коцкая: Каб жыць у радасьці і шчасьці, трэба красьці, красьці, красьці.
Андрэй Малахоўскі: Роднай мовы сваёй не цурайся.
Георгі Казлоўскі: Не народ для ўрада, а ўрад для народа. К. Каліноўскі.
Валеры Фралоўскі: Бо адно з праўдай у грамадзе згодна. Дажджэш, народзе, старасьці свабодна. К. Каліноўскі
Марыя Грыц:
Ды што мне цемень
вечнай ночы. Калісь
глядзеў на сонца я.
Максім Багдановіч
Марыя Грыц: Рабі нечаканае, рабі, як не бывае, рабі, як ня робіць ніхто, — і тады пераможаш. Ул. Караткевiч.
Ірына Зарко: Не пакiдайце ж мовы нашай беларускай, каб ня ўмёрлi! Ф. Багушэвiч.