Дзесяцігадовы фэрмэрскі досьвед прывёў фэрмэраў да высновы — у Беларусі гэта марная справа. Браніслаў Гардзевіч лічыць, што фэрмэры пакінутыя дзяржавай на выжываньне.
(Гардзевіч: ) “Я дзяржаве ўжо ня веру — ад таго, што нікому мы не патрэбныя. На фэрмера ў нас паглядаюць са зьдзіўленьнем, а калі праўдзіва — і ўлада, і людзі ставяцца вельмі падазрона”.
Праз дваццаць хвілінаў бесьперапыннага набору нумару, слухаўку ўзяла Натальля Пяткевіч — прэсавая сакратарка Лукашэнкі.
(Пяткевіч: ) “Адкуль вы тэлефануеце? Калі ласка, адрэсу сваю... Хутчэй, калі можна...”
(Вярцейка: ) “Сеньніца, Менскі раён...”
(Пяткевіч: ) “Угу, вёска Сеньніца? Слухаю вас...”
(Вярцейка: ) “Мы хочам у вас запытаць: ці патрэбны дзяржаве фэрмэры? Наш досьвед сьведчыць, што займацца фэрмэрствам у Беларусі бессэнсоўна. І я, і Браніслаў Гардзевіч болей за 10 гадоў спрабавалі наладзіць працу фэрмэрскіх гаспадарак. Крэдыты банкаў атрымаць у нашай краіне практычна немагчыма...”
(Пяткевіч: ) “Ясна. Канстанцін Іванавіч, паспрабуйце коратка сфармуляваць пытаньне, я зараз пераключу вас на адміністратара, і вы задасьцё пытаньне прэзыдэнту. Толькі, калі ласка, карацей”.
Першы рубеж пройдзены. На другім этапе фэрмэры атрымалі інструкцыі, як трэба задаваць пытаньне Лукашэнку.
(Адміністратарка: ) “Кіраўніка дзяржавы не перабіваць; пастарайцеся, каб гэта было коратка. Вельмі шмат тэлефанаваньняў, трэба даць магчымасьць максымальнай колькасьці людзей пагутарыць з прэзыдэнтам. Мы з вамі застаемся на сувязі — я вас чую, вы мяне таксама слухайце”.
(Вярцейка: ) “Угу...”
(Адміністратарка: ) “Як толькі ў прэзыдэнта вызваліцца тэлефонная лінія, я вас папярэджу, і адразу пераключу. Дамовіліся? А зараз мы чакаем...”
І ўжо празь дзьве хвіліны — голас Аляксандра Лукашэнкі.
(Лукашэнка: ) “Слушаю вас!”
(Вярцейка: ) “Паважаны прэзыдэнт! Да вас зьвяртаюцца два фэрмэры — Канстанцін Вярцейка зь Бярозаўскага раёну і Браніслаў Гардзевіч зь Менскага раёну. Нашае пытаньне даволі простае, але адначасна і вельмі складанае. Мы хочам у вас запытаць: ці патрэбныя дзяржаве фэрмэры?”
(Лукашэнка: ) “Адказваю абсалютна проста: вельмі патрэбныя. Дзякуй за ўвагу! (тэлефонныя гудкі)”.
Такой размовай з кіраўніком дзяржавы фэрмэры былі зьбянтэжаныя.