Цімох Дранчук атрымаў заданьне ад рэдакцыі “Народнай волі” зрабіць здымкі элітнага дому на праспэкце Машэрава. Як сьцьвярджалі суседзі, у гэтым доме калісьці пражывала маці Лукашэнкі, а апошнім часам жыве ягоны старэйшы сын Віктар са сваёй сям’ёю. Ніхто з фотакарэспандэнтаў, да якіх зьвярталася рэдакцыя, не пагадзіўся выканаць гэткае заданьне. У выніку актывісты моладзевага руху “Зубр” узяліся сфатаграфаваць дом у той момант, калі адтуль выяжджае машына Віктара Лукашэнкі.
Распавядае Цімох Дранчук:
(Дранчук: ) “Я зьняў, як ён выяжджаў,— зрабіў колькі кадраў. Калі я адыйшоў ад дому мэтраў пяцьдзясят, ля мяне затармазіла машына, за рулём якой быў Віктар. Гэта быў “Мэрсэдэс” клясы “S” чорнага колеру з дзяржнумарамі 0007МІ. Ён выскачыў адтуль у даволі ўзбуджаным стане, схапіўся адной рукою за фотаапарат, другой за куртку, і стаў патрабаваць, кабя я аддаў стужку. Я патлумачыў, што гэта лічбавы фотаапарат, і там няма стужкі, можна толькі сьцерці кадры. Ён не разабраўся, як ёю карыстацца.
Інцыдэнт працягваўся каля пяці хвілінаў і скончыўся тым, што я быў вымушаны аддаць яму камэру. Ён паабяцаў, што камэру прывязуць у рэдакцыю “Народнай волі”.
Сапраўды, праз колькі гадзінаў невядомыя асобы прывезьлі фотаапарат у рэдакцыю “Народнай волі”. Дарэчы, сёньня газэта зьмясьціла артыкул “Гасьцявы дом для сям’і Лукашэнкі”, але ілюстраваны ён быў толькі фотаздымкам дому.
Я зьвязалася сёньня з самім Віктарам Лукашэнкам, які працуе ў Дэпартамэнце Эўропы Міністэрства замежных справаў, і папрасіла выказаць сваю вэрсію гэтага інцыдэнту.
(Віктар Лукашэнка: ) “Вы ведаеце, я ня ведаю ні пра якія інцыдэнты. Калі Вы ня супраць, а бы не адказваў ні на якія пытаньні. Прынамсі, інцыдэнтаў ніякіх не адбылося”.
(Карэспандэнтка: ) “Скажыце калі ласка, ці сапраўды Вы жывеце ў гэтым доме на праспэкце Машэрава?”
(Віктар Лукашэнка: ) “Вы ведаеце, у мэтах бясьпекі, я не хацеў бы абмяркоўваць гэтыя пытаньні”.
Цімох Дранчук здолеў захаваць дыскету ад камэры. Аднак праз колькі гадзінаў пасьля інцыдэнту яго затрымалі ў раёне пляцу Перамогі...
(Дранчук: ) “Мяне пад рукі падхапілі два чалавекі ў цывільным з крыкам на ўсю вуліцу: “Уголовный розыск!” Заклалі мяне ў машыну “Вольва” белага колеру зь дзяржнумарамі 5421КА. Першыя пяць хвілінаў яны мяне проста запалохвалі — з двух бакоў крычалі: “Аддавай стужку! Калі не аддасі, зараз павязем у лес!”. Потым яны завезьлі мяне ў суседні двор, туды пад’ехала яшчэ адная машына “Жыгулі”, і мне сказалі, што зараз будуць абшукваць маю торбу, а людзі з “Жыгулёў” будуць “панятымі”. Дастаўшы ўсе рэчы з торбы, яны “знайшлі” на дне патрон ад пісталету...”
(Карэспандэнтка: ) “Гэта быў Ваш патрон?”
(Дранчук: ) “Зразумела, што патрон падкінулі. Яны нават не хавалі таго, што падкінулі яго. Сказалі, што зараз цябе завязем у РАУС, і калі мы дадзім загад, будзеш сядзець спачатку ў СІЗА, а потым дадуць тэрмін”.
(Карэспандэнтка: ) “Ці называлі яны свае пасады й прозвішчы?”
(Дранчук: ) “Не, пасады не называлі, але ў рэшце рэшт сказалі, што яны са Службы бясьпекі прэзыдэнта”.
Паводле словаў Цімоха Дранчука, гэтыя асобы нарэшце знайшлі ў яго й дыскету са здымкамі, пасьля чаго пакінулі яму нумар мабільнага тэлефону, каб пазьней забраць ужо пустую дыскету. Але датэлефанавацца па гэтым нумары Цімох пасьля ня здолеў — абанэнт не адказваў.