Ноччу 3 кастрычніка Валеры Пазьнякевіч, вяртаючыся дахаты, падышоў да шапіка, каб набыць цыгарэты. Да кіяскёркі ён зьвярнуўся па-беларуску і гэтым прыцягнуў увагу міліцыянтаў. Пра тое, што было далей, распавядае сам спадар Пазьнякевіч:
(Пазьнякевіч: ) "Зьбілі мяне з ног і пачалі біць, калі я ляжаў на зямлі. Я пасьпеў толькі прыкрыць твар рукамі. Большая частка ўдараў, нанесеная мне міліцэйскім абуткам, прыйшлася па галаве. Я проста быў у поўнай адключцы, мяне фактычна, як кажуць, вырубілі".
Валеры Пазьнякевіч перакананы, што пацярпеў менавіта за тое, што размаўляў па-беларуску.
Пасьля міліцыянты адвезьлі яго ў пастарунак, дзе склалі пратакол: запісалі, што ён нібыта быў п'яны, чапляўся да мінакоў, біўся зь непаўнагадовымі.
Але тэст на алькаголь паказаў, што затрыманы — цьвярозы. Зрэшты, гэта не спыніла міліцыянтаў, і адміністратыўную справу перадалі ў суд, паседжаньне якога адбудзецца 17 кастрычніка. Да гэтага часу Валеры Пазьнякевіч маецца сабраць доказы таго, што супрацоўнікі Міністэрства ўнутраных справаў зьбілі яго, а пазьней незаконна затрымалі.
Зьбіты паэт ужо сфармаваў сваю думку пра праваахоўчыя органы:
(Пазьнякевіч: ) "Стаўленьне міліцыі да беларускай мовы зразумелае. Яны яе ніколі не любілі, не паважалі, не размаўлялі на ёй".