Савецкія людзі працавалі зранку да вечара дзеля сьветлае будучыні, а
прастора наўкол няспынна насычалася прапагандысцкімі эўфэмізмамі накшталт:
"самы чалавечны чалавек", "жыве між нас гэній", "бальшавік №1". І людзі
ведалі, што гэта -- Ленін.
Ён быў паўсюль. Пераступіўшы школьны парог, дзеці выяўлялі кучаравага
"юнага Леніна" на сваіх грудзёх. Пераходзілі з клясы ў клясу зь
"ленінскім гальштукам" на шыі. А потым уступалі ў "ленінскі
саюз моладзі".
Усе састарэлыя кіраўнікі дзяржавы былі "вернымі ленінцамі".
Людзей увесьчасна заклікалі "жыць і працаваць па-ленінску".
І нават сьвятло ў хатах зьяўлялася толькі дзякуючы "ленінскаму
пляну электрыфікацыі", што ўвасабляўся ў "лямпачках Ільліча".
Паэты, мастакі, рэжысэры ды ўвесь творчы люд нястомна папаўнялі гэтак
званую "ленініяну", запэўніваючы, што яны "зь Леніным у сэрцы",
сьцьвярджаючы -- "мы -- Леніна племя", паказваючы, як "Ленін
думае пра Беларусь".
Прайшоў час і маўзалей зачынілі, з грошай "ленінскі профіль"
прыбралі, у фальклёрным паходжаньні казкі "Ленінская праўда" ўсумніліся.
І ўсё ж у 3-е тысячагодзьдзе Ленін заедзе калі не на легендарным
бранявіку, то на трактары "Беларус" абавязкова. На беларускіх пляцах па-ранейшаму
стаяць сотні ленінаў, часам недагледжаных, з птушынымі спражненьнямі
на лысінах -- птушак не аштрафуеш і ня кінеш у вязьніцу, як гэта сталася
нядаўна з маладым беларускім патрыётам Аляксеям Шыдлоўскім, што зь сябрамі
ўпрыгожыў адпаведнымі надпісамі помнік Леніну ў Стоўбцах.
Што будзе з галоўным беларускім леніным на сталічным пляцы Незалежнасьці
пасьля краху лукашэнкаўскага рэжыму? Хтосьці прапануе адвезьці помнік у
адмысловую рэзэрвацыю, хтосьці -- беражна надзець на яго клетку, і ў такім
выглядзе захаваць, як перасьцярогу нашчадкам.
І ўсё ж гэты ленін варты лепшае долі -- ён зьбярог ад бальшавіцкага
перасьледу беларускі правапіс. Падыйдзіце да помніка бліжэй і прачытайце:
"Наперад, пад сЬцягам ленінізму!" Мяккі знак перажыў усе рэпрэсіі
на ленінскім манумэнце пад крысом ленінскага паліто.
Міхась Скобла
