Вялікі Бог!
Найбольшаю з патрэб
спрадвеку быў для нас
надзённы хлеб.
Ёсьць хлеб –
і ўсё астатняе няўзнак.
Ёсьць хлеб –
і нешта знойдзецца да хлеба.
Але аднойчы
мы зазналі смак
свабоды,
што сыйшла нібыта з неба.
Ды служка д'яблаў,
майстра здрадных спраў,
з-пад носа ў нас
свабоду нашу скраў.
І востры боль,
што мне працяў душу,
як рану
я ў сабе дасюль нашу.
Свабоды зноў
хоць трошкі зьведаць мне б,
бо безь яе –
і хлеб ужо ня хлеб.
Мой Божа,
творца ладу і злагоды,
пакаяцца
мне загадзя дазволь.
Каб хоць крыху суняць
нясьцерпны боль,
я хлеб мяняю
на глыток свабоды. Артур Вольскі
Найбольшаю з патрэб
спрадвеку быў для нас
надзённы хлеб.
Ёсьць хлеб –
і ўсё астатняе няўзнак.
Ёсьць хлеб –
і нешта знойдзецца да хлеба.
Але аднойчы
мы зазналі смак
свабоды,
што сыйшла нібыта з неба.
Ды служка д'яблаў,
майстра здрадных спраў,
з-пад носа ў нас
свабоду нашу скраў.
І востры боль,
што мне працяў душу,
як рану
я ў сабе дасюль нашу.
Свабоды зноў
хоць трошкі зьведаць мне б,
бо безь яе –
і хлеб ужо ня хлеб.
Мой Божа,
творца ладу і злагоды,
пакаяцца
мне загадзя дазволь.
Каб хоць крыху суняць
нясьцерпны боль,
я хлеб мяняю
на глыток свабоды. Артур Вольскі