Старшыня Палаты прадстаўнікоў Уладзімер Андрэйчанка мяркуе, што ў будучыні дэпутаты могуць вярнуцца да разгляду пытаньня пра скасаваньне ў Беларусі сьмяротнага пакараньня.
«Думаю, што мы вернемся да гэтага пытаньня ў будучыні. Працоўную групу ў справе скасаваньня сьмяротнага пакараньня мы не распускалі, яна працуе», — заявіў Андрэйчанка.
«Мы былі ўжо блізкія да вырашэньня гэтага пытаньня, але канчатковаму рашэньню перашкодзіў тэракт (выбух у менскім мэтро ў красавіку 2010-га — Інтэрфакс), вы пра гэта ведаеце», — заявіў Андрэйчанка.
Апошняя краіна Эўропы, дзе ў 2011 годзе адбыліся сьмяротныя пакараньні — Беларусь
Беларусь — адзіная эўрапейская краіна, якая не ўваходзіць у Раду Эўропы. Асноўная перашкода для ўваходжаньня — наяўнасьць у краіне сьмяротнага пакараньня.
Паводле зьвестак «Міжнароднай амністыі» і кампаніі «Праваабаронцы супраць сьмяротнага пакараньня ў Беларусі», за апошнія дваццаць гадоў у краіне пакарана сьмерцю больш за 400 чалавек.
У 1993 годзе беларускі парлямэнт атрымаў статус адмыслова запрошанага ў Парлямэнцкай асамблеі Рады Эўропы (ПАРЭ), але ўжо ў 1996-м быў пазбаўлены гэтага статусу пасьля рэфэрэндуму, які ўзаконіў сьмяротнае пакараньне. У чэрвені 2009 году ПАРЭ прыняла рэзалюцыю пра вяртаньне Беларусі статусу адмыслова запрошанага, калі ў краіне адменяць сьмяротнае пакараньне ці ўвядуць мараторый на яго. Аднак ужо ў наступным годзе ў Беларусі былі зьдзейсьненыя новыя пакараньня, пасьля чаго ПАРЭ афіцыйна рэкамэндавала сваім сябрам не наведваць краіну.
Пасьля расстрэлу ў 2012 годзе Дзьмітрыя Канавалава і Ўладзіслава Кавалёва, абвінавачаных у тэракце ў менскім мэтро, генсакратар Рады Эўропы Турб’ёрн Ягланд заявіў: «Наяўнасьць у Беларусі сьмяротнага пакараньня не дазваляе ёй мець які-небудзь статус у рамках Рады Эўропы».
Сытуацыю камэнтуе намесьнік старшыні праваабарончага цэнтру «Вясна» Ўладзімер Лабковіч:
«Я думаю, што гэтае пытаньне — на ўзроўні размоваў пра мараторый на сьмяротнае пакараньне альбо прыняцьцё закону аб выключэньні з Крымінальнага кодэксу артыкула аб сьмяротным пакараньні. Для гэтага неабходная палітычная воля аднаго чалавека, ад якога і будзе залежаць, будзе адмененае сьмяротнае пакараньне альбо не. Пры гэтым няма неабходнасьці праводзіць нейкія рэфэрэндумы альбо адмысловыя апытаньні. Гэта павінна вырашацца выключна заканадаўча пры наяўнасьці палітычнай волі».
«Мы былі ўжо блізкія да вырашэньня гэтага пытаньня, але канчатковаму рашэньню перашкодзіў тэракт (выбух у менскім мэтро ў красавіку 2010-га — Інтэрфакс), вы пра гэта ведаеце», — заявіў Андрэйчанка.
Апошняя краіна Эўропы, дзе ў 2011 годзе адбыліся сьмяротныя пакараньні — Беларусь
Беларусь — адзіная эўрапейская краіна, якая не ўваходзіць у Раду Эўропы. Асноўная перашкода для ўваходжаньня — наяўнасьць у краіне сьмяротнага пакараньня.
Паводле зьвестак «Міжнароднай амністыі» і кампаніі «Праваабаронцы супраць сьмяротнага пакараньня ў Беларусі», за апошнія дваццаць гадоў у краіне пакарана сьмерцю больш за 400 чалавек.
У 1993 годзе беларускі парлямэнт атрымаў статус адмыслова запрошанага ў Парлямэнцкай асамблеі Рады Эўропы (ПАРЭ), але ўжо ў 1996-м быў пазбаўлены гэтага статусу пасьля рэфэрэндуму, які ўзаконіў сьмяротнае пакараньне. У чэрвені 2009 году ПАРЭ прыняла рэзалюцыю пра вяртаньне Беларусі статусу адмыслова запрошанага, калі ў краіне адменяць сьмяротнае пакараньне ці ўвядуць мараторый на яго. Аднак ужо ў наступным годзе ў Беларусі былі зьдзейсьненыя новыя пакараньня, пасьля чаго ПАРЭ афіцыйна рэкамэндавала сваім сябрам не наведваць краіну.
Пасьля расстрэлу ў 2012 годзе Дзьмітрыя Канавалава і Ўладзіслава Кавалёва, абвінавачаных у тэракце ў менскім мэтро, генсакратар Рады Эўропы Турб’ёрн Ягланд заявіў: «Наяўнасьць у Беларусі сьмяротнага пакараньня не дазваляе ёй мець які-небудзь статус у рамках Рады Эўропы».
Сытуацыю камэнтуе намесьнік старшыні праваабарончага цэнтру «Вясна» Ўладзімер Лабковіч:
Уладзімер Лабковіч
«У пытаньні сьмяротнага пакараньня — як паказала апошняя сытуацыя з пакараньнем Канавалава і Кавалёва — бальшыня беларускага грамадзтва, як і ў многіх іншых пытаньнях, абганяе дзейны рэжым. Бальшыня грамадзян, што паказвае і сацыялёгія, выступаюць за адмену сьмяротнага пакараньня. Таму — як, на жаль, сёньня часта бывае, — усё залежыць ад палітычнай волі рэжыму. Безумоўна, сьмяротнае пакараньне можа быць адмененае. На яго як мінімум можа быць уведзены мараторый, калі ўлады не жадаюць яго адмяняць. Мараторый можа быць уведзены ў кожную сэкунду. І гэтае пытаньне, на жаль, палітычнае і паказвае пазыцыю сёньняшніх уладаў што да гэтага пытаньня».Гары Паганяйла
Намесьнік кіраўніка праваабарончай арганізацыі «Беларускі Хэльсынскі камітэт» Гары Паганяйла адзначае:«Я думаю, што гэтае пытаньне — на ўзроўні размоваў пра мараторый на сьмяротнае пакараньне альбо прыняцьцё закону аб выключэньні з Крымінальнага кодэксу артыкула аб сьмяротным пакараньні. Для гэтага неабходная палітычная воля аднаго чалавека, ад якога і будзе залежаць, будзе адмененае сьмяротнае пакараньне альбо не. Пры гэтым няма неабходнасьці праводзіць нейкія рэфэрэндумы альбо адмысловыя апытаньні. Гэта павінна вырашацца выключна заканадаўча пры наяўнасьці палітычнай волі».