Суд горада Жодзіна вынес вырак былому вязьню Плошчы, 23-гадоваму Аляксандру Малчанаву. Судзьдзя Іван Грыневіч прызнаў яго вінаватым у крадзяжы мэталалому на тэрыторыі зачыненага цэху заводу цяжкіх штамповак. За лом, які каштаваў 737 тысяч рублёў, Малчанава пакаралі 1 годам 6 месяцамі зьняволеньня ў калёніі строгага рэжыму. Хворы бацька асуджанага ня змог прыехаць на суд з Барысава.
Зь ім пра сына і ягоную справу — Валер Каліноўскі.
Сям’я Малчанавых жыве ў Барысаве ў старым драўляным доме, які стаіць на даўно не рамантаванай вуліцы Ленінскай. У пакоі Аляксандра — кампутар, шафа, жалезны ложак, налепкі «Зубра», актывістам якога быў калісьці Малчанаў, «Пагоня», стужка з «аранжавай рэвалюцыі» ў Кіеве.
Бацька палітвязьня Валерый Уладзімеравіч ня можа згадаць, колькі разоў у гэтым пакоі і ва ўсім доме праводзіліся ператрусы. Бывала, што міліцыянты прыяжджалі двойчы за ноч. Асабліва не давалі пакою сыну і сям’і перад апазыцыйнымі акцыямі. Валерый Малчанаў ня раз быў сьведкам, як хапалі сына, у тым ліку пасьля Плошчы:
«Толькі падышоў ён да брамкі, аднекуль узяліся апэратыўнікі ў чорным, з усіх бакоў схапілі, рукі заламалі, паклалі на асфальт. І тут жа на суткі, дзесяць сутак далі… А потым не далі выйсьці і зноў схапілі».
Валерый Малчанаў — колішні спартовец, майстар спорту па гімнастыцы, пазьней трэнэр. Цяпер ён хварэе на глаўкому і радыкуліт. Маці Галіна Андрэеўна пакутуе ад хваробы Паркінсона. Абое атрымліваюць пэнсію — па мільёну рублёў.
Валерый Малчанаў ня змог паехаць у жодзінскі суд на вырак сыну Аляксандру, ён увогуле рэдка выходзіць з хаты.
Валерый Уладзімеравіч кажа, што пасьля арышту за Плошчу і прысуду на тры гады турмы ягоны сын страціў усё: працу сьлесара на заводзе БАТЭ, вучобу ў Міжнародным гуманітарна-эканамічным інстытуце. Калі ў верасьні мінулага году пасьля памілаваньня ён выйшаў на волю, то ня змог знайсьці сабе прымяненьня: на працу нідзе ня бралі, на малы бізнэс не было сродкаў.
«Хадзіў тут па заводах, але куды ні прыходзіў, адразу пыталіся: „Судзімы?“ — „Так“. Ну і ўсё. А яшчэ пыталіся, за што судзімы, і казалі: ідзі ты…»
Зборам мэталалому Аляксандар заняўся ад безвыходнасьці, каб зарабіць капейчыну. У 2010-м на Плошчу ён пайшоў дзеля прагі справядлівасьці, кажа бацька:
«Быў бы я маладзейшы, можа, і я б пайшоў. Таму што цікава, што думае наш народ пра гэтыя выбары, пра ўсё. Нахабна падманваюць».
Зь ім пра сына і ягоную справу — Валер Каліноўскі.
Сям’я Малчанавых жыве ў Барысаве ў старым драўляным доме, які стаіць на даўно не рамантаванай вуліцы Ленінскай. У пакоі Аляксандра — кампутар, шафа, жалезны ложак, налепкі «Зубра», актывістам якога быў калісьці Малчанаў, «Пагоня», стужка з «аранжавай рэвалюцыі» ў Кіеве.
Бацька палітвязьня Валерый Уладзімеравіч ня можа згадаць, колькі разоў у гэтым пакоі і ва ўсім доме праводзіліся ператрусы. Бывала, што міліцыянты прыяжджалі двойчы за ноч. Асабліва не давалі пакою сыну і сям’і перад апазыцыйнымі акцыямі. Валерый Малчанаў ня раз быў сьведкам, як хапалі сына, у тым ліку пасьля Плошчы:
«Толькі падышоў ён да брамкі, аднекуль узяліся апэратыўнікі ў чорным, з усіх бакоў схапілі, рукі заламалі, паклалі на асфальт. І тут жа на суткі, дзесяць сутак далі… А потым не далі выйсьці і зноў схапілі».
Валерый Малчанаў — колішні спартовец, майстар спорту па гімнастыцы, пазьней трэнэр. Цяпер ён хварэе на глаўкому і радыкуліт. Маці Галіна Андрэеўна пакутуе ад хваробы Паркінсона. Абое атрымліваюць пэнсію — па мільёну рублёў.
Валерый Малчанаў ня змог паехаць у жодзінскі суд на вырак сыну Аляксандру, ён увогуле рэдка выходзіць з хаты.
Валерый Уладзімеравіч кажа, што пасьля арышту за Плошчу і прысуду на тры гады турмы ягоны сын страціў усё: працу сьлесара на заводзе БАТЭ, вучобу ў Міжнародным гуманітарна-эканамічным інстытуце. Калі ў верасьні мінулага году пасьля памілаваньня ён выйшаў на волю, то ня змог знайсьці сабе прымяненьня: на працу нідзе ня бралі, на малы бізнэс не было сродкаў.
«Хадзіў тут па заводах, але куды ні прыходзіў, адразу пыталіся: „Судзімы?“ — „Так“. Ну і ўсё. А яшчэ пыталіся, за што судзімы, і казалі: ідзі ты…»
Зборам мэталалому Аляксандар заняўся ад безвыходнасьці, каб зарабіць капейчыну. У 2010-м на Плошчу ён пайшоў дзеля прагі справядлівасьці, кажа бацька:
«Быў бы я маладзейшы, можа, і я б пайшоў. Таму што цікава, што думае наш народ пра гэтыя выбары, пра ўсё. Нахабна падманваюць».
Дом, сям’я і месца злачынства Аляксандра Малчанава