29 сьнежня некалькі сотняў работнікаў дзяржаўнага прадпрыемства па здабычы каменю "Граніт" у Мікашэвічах выйшлі з афіцыйнай прафсаюзнай арганізацыі, выказаўшы такім чынам пратэст супраць нізкіх заробкаў і нездавальняючай працы прафсаюзных актывістаў.
Вольга, жыхарка Мікашэвічаў, муж якой працуе на «Граніце», кажа, што ўціск начальства стаў апошняй кропляй:
«Было, што назвалі экскаватаршчыкаў рабамі. Сказалі, вы — рабы, будзеце працаваць 25 сьнежня. А працоўныя тады заявілі, маўляў, калі мы такія рабы — 25 сьнежня ніхто не пайшоў працаваць».
Акрамя таго, спадарыня тлумачыць: працоўныя крыўдуюць на тое, што на прадпрыемстве несправядліва разьмяркоўваюцца прэміі, заробкі не растуць, а прафкам, як апавядае суразмоўца, толькі возіць сем’і начальнікаў на экскурсіі — замест таго, каб абараняць рабочых ад несправядлівасьці з боку адміністрацыі.
Спадарыня Вольга кажа, што некалькі соцень працоўных правялі ўстаноўчы сход, на якім вырашылі далучыцца да незалежнага прафсаюзу гарнякоў. На сходзе і была адноўлена мясцовая суполка гэтага незалежнага прафсаюзу. Падчас правядзеньня сходу, кажа спадарыня, у Мікашэвічах нават начаваў АМАП.
Спадар Васіль працуе на «Граніце» кіроўцам «БелАЗу». Ён таксама стаў сябрам незалежнага прафсаюзу гарнякоў. Кажа, што яшчэ да сходу 202 чалавекі занесьлі заявы аб выхадзе з афіцыйнага прафсаюзу:
«Начальства пачало запалохваць людзей. Чыноўнікі па цэхах разьнесьлі гэтыя заявы, прымушалі людзей адмаўляцца ад ўдзелу ў незалежным прафсаюзе. Але, у прынцыпе, касьцяк новай арганізацыі свае заявы не забраў. Яны — пераважна вадзіцелі самазвалаў, чалавек 130-150. Яны засталіся на сваім. То бок усё: назад шляху няма, толькі наперад, да стварэньня гэтага незалежнага прафсаюзу».
Спадарыня Вольга кажа, што сябраў новастворанай суполкі незалежнага прафсаюзу выклікае на гутаркі начальства:
«Выклікаюць, пагражаюць, прыціскаюць іх неяк: маўляў, згубіш трынаццатую, прэмію; згубіш працу, а мы табе не працягнем кантракт...»
Аднак пакуль нікога з рабочых ня звольнілі. Начальства тым часам ідзе на саступкі. Працоўным паабяцалі звольніць тых начальнікаў цэхаў, якія некарэктна паводзілі сябе ў дачыненьнях з падначаленымі. Спадарыня Вольга кажа, што старшыня Лунінецкага райвыканкаму Васіль Агіевіч ужо паабяцаў працоўным рост заробку да 8 мільёнаў рублёў:
«Ён асабіста прыяжджаў і сказаў, што з-за чаго тут шуміха, што хто, маўляў, вас тут абзывае... І тут сказаў, маўляў, не хвалюйцеся, заробкі мы падвысім да васьмі мільёнаў.»
Спадар Васіль удакладніў, што у гэтым годзе на прадпрыемстве «Граніт» працуе 3 тысячы 200 чалавек. У асноўным — гэта жыхары Мікашэвічаў і іншых населеных пунктаў Лунінецкага раёну.
Старшыня Беларускага кангрэсу дэмакратычных прафсаюзаў (БКДП) Аляксандар Ярашук:
«Магчыма, гэта будзе прарыў, падобны на сытуацыю ў 1991 годзе, калі ў суседнім Салігорску ствараўся незалежны прафсаюз гарнякоў».
Ярашук: «Калі ўжо сёньня такім адкрытым й сьмелым чынам ствараюцца суполкі незалежнага прафсаюзу і людзі масава выходзяць з Фэдэрацыі прафсаюзаў Беларусі (ФПБ), то гэта ж прамая атака на сутнасьць існуючай палітычнай сыстэмы.
Праўда, у такіх умовах мы мусім быць абачлівымі. Так, падзеі ў Мікашэвічах для многіх цікавая навіна, нават сэнсацыя, але мы наўмысна, як гаворыцца, не падаграваем падзеі, нават знарок маўчым на сваім сайце БКДП ў інтэрнэце. Наша пазыцыя такая, што мы не мусім правакаваць людзей і выступаць ў ролі правакатараў — не заклікаем і не патрабуем. Мы будзем дзейнічаць з улікам таго, што працаўнікі «Граніта» самі прымаюць галоўныя рашэньні, а ва ўсім наступным будзе ім усялякая палітычная, арганізацыйная і юрыдычная дапамога.
Як я абяцаў раней, так гавару і сёньня, зьвяртаючыся непасрэдна да працаўнікоў «Граніту»: дапамога вам будзе аказана пры ўмове, што вы цьвёрда стаіце на пазыцыях стварэньня ўласнай арганізацыі незалежнага прафсаюзу.
http://maps.google.com/maps?f=q&source=s_q&hl=en&geocode=&q=%D0%BC%D1%96%D0%BA%D0%B0%D1%88%D1%8D%D0%B2%D1%96%D1%87%D1%8B&aq=&sll=53.9,27.566667&sspn=0.422368,1.352692&vpsrc=6&ie=UTF8&hq=&hnear=%D0%9C%D0%B8%D0%BA%D0%B0%D1%88%D0%B5%D0%B2%D0%B8%D1%87%D0%B8,+%D0%91%D1%80%D0%B5%D1%81%D1%82%D1%81%D0%BA%D0%B0%D1%8F+%D0%BE%D0%B1%D0%BB%D0%B0%D1%81%D1%82%D1%8C,+%D0%91%D0%B5%D0%BB%D0%B0%D1%80%D1%83%D1%81%D1%8C&t=m&ll=52.301761,27.581177&spn=0.604637,1.755066&z=9&output=embed
Мікашэвічы — горад Лунінецкага раёну Брэсцкай вобласьці. Тэрыторыя — 8,7 квадратных кілямэтраў, колькасьць насельніцтва перавышае 19 тысяч чалавек. Адлегласьць да райцэнтра (г. Лунінец) — 52 кілямэтры, да Берасьця — 252 км.
Актыўнае разьвіцьцё Мікашэвічаў адбылося ў сярэдзіне 1970-х гадоў, калі былі пабудаваныя вытворчае аб’яднаньне «Граніт», каменьнеперапрацоўчы завод, а таксама завод жалезабэтонных вырабаў.
З 1986 года Мікашэвічы апынуліся ў ліку населеных пунктаў, якія пацярпелі ад катастрофы на Чарнобыльскай АЭС, у зоне са шчыльнасьцю забруджваньня ад 1 да 5 кюры на квадратны кілямэтар.
«Было, што назвалі экскаватаршчыкаў рабамі. Сказалі, вы — рабы, будзеце працаваць 25 сьнежня. А працоўныя тады заявілі, маўляў, калі мы такія рабы — 25 сьнежня ніхто не пайшоў працаваць».
Акрамя таго, спадарыня тлумачыць: працоўныя крыўдуюць на тое, што на прадпрыемстве несправядліва разьмяркоўваюцца прэміі, заробкі не растуць, а прафкам, як апавядае суразмоўца, толькі возіць сем’і начальнікаў на экскурсіі — замест таго, каб абараняць рабочых ад несправядлівасьці з боку адміністрацыі.
Спадарыня Вольга кажа, што некалькі соцень працоўных правялі ўстаноўчы сход, на якім вырашылі далучыцца да незалежнага прафсаюзу гарнякоў. На сходзе і была адноўлена мясцовая суполка гэтага незалежнага прафсаюзу. Падчас правядзеньня сходу, кажа спадарыня, у Мікашэвічах нават начаваў АМАП.
Спадар Васіль працуе на «Граніце» кіроўцам «БелАЗу». Ён таксама стаў сябрам незалежнага прафсаюзу гарнякоў. Кажа, што яшчэ да сходу 202 чалавекі занесьлі заявы аб выхадзе з афіцыйнага прафсаюзу:
«Начальства пачало запалохваць людзей. Чыноўнікі па цэхах разьнесьлі гэтыя заявы, прымушалі людзей адмаўляцца ад ўдзелу ў незалежным прафсаюзе. Але, у прынцыпе, касьцяк новай арганізацыі свае заявы не забраў. Яны — пераважна вадзіцелі самазвалаў, чалавек 130-150. Яны засталіся на сваім. То бок усё: назад шляху няма, толькі наперад, да стварэньня гэтага незалежнага прафсаюзу».
Спадарыня Вольга кажа, што сябраў новастворанай суполкі незалежнага прафсаюзу выклікае на гутаркі начальства:
«Выклікаюць, пагражаюць, прыціскаюць іх неяк: маўляў, згубіш трынаццатую, прэмію; згубіш працу, а мы табе не працягнем кантракт...»
Аднак пакуль нікога з рабочых ня звольнілі. Начальства тым часам ідзе на саступкі. Працоўным паабяцалі звольніць тых начальнікаў цэхаў, якія некарэктна паводзілі сябе ў дачыненьнях з падначаленымі. Спадарыня Вольга кажа, што старшыня Лунінецкага райвыканкаму Васіль Агіевіч ужо паабяцаў працоўным рост заробку да 8 мільёнаў рублёў:
«Ён асабіста прыяжджаў і сказаў, што з-за чаго тут шуміха, што хто, маўляў, вас тут абзывае... І тут сказаў, маўляў, не хвалюйцеся, заробкі мы падвысім да васьмі мільёнаў.»
Спадар Васіль удакладніў, што у гэтым годзе на прадпрыемстве «Граніт» працуе 3 тысячы 200 чалавек. У асноўным — гэта жыхары Мікашэвічаў і іншых населеных пунктаў Лунінецкага раёну.
Старшыня Беларускага кангрэсу дэмакратычных прафсаюзаў (БКДП) Аляксандар Ярашук:
«Магчыма, гэта будзе прарыў, падобны на сытуацыю ў 1991 годзе, калі ў суседнім Салігорску ствараўся незалежны прафсаюз гарнякоў».
Ярашук: «Калі ўжо сёньня такім адкрытым й сьмелым чынам ствараюцца суполкі незалежнага прафсаюзу і людзі масава выходзяць з Фэдэрацыі прафсаюзаў Беларусі (ФПБ), то гэта ж прамая атака на сутнасьць існуючай палітычнай сыстэмы.
Праўда, у такіх умовах мы мусім быць абачлівымі. Так, падзеі ў Мікашэвічах для многіх цікавая навіна, нават сэнсацыя, але мы наўмысна, як гаворыцца, не падаграваем падзеі, нават знарок маўчым на сваім сайце БКДП ў інтэрнэце. Наша пазыцыя такая, што мы не мусім правакаваць людзей і выступаць ў ролі правакатараў — не заклікаем і не патрабуем. Мы будзем дзейнічаць з улікам таго, што працаўнікі «Граніта» самі прымаюць галоўныя рашэньні, а ва ўсім наступным будзе ім усялякая палітычная, арганізацыйная і юрыдычная дапамога.
Як я абяцаў раней, так гавару і сёньня, зьвяртаючыся непасрэдна да працаўнікоў «Граніту»: дапамога вам будзе аказана пры ўмове, што вы цьвёрда стаіце на пазыцыях стварэньня ўласнай арганізацыі незалежнага прафсаюзу.
http://maps.google.com/maps?f=q&source=s_q&hl=en&geocode=&q=%D0%BC%D1%96%D0%BA%D0%B0%D1%88%D1%8D%D0%B2%D1%96%D1%87%D1%8B&aq=&sll=53.9,27.566667&sspn=0.422368,1.352692&vpsrc=6&ie=UTF8&hq=&hnear=%D0%9C%D0%B8%D0%BA%D0%B0%D1%88%D0%B5%D0%B2%D0%B8%D1%87%D0%B8,+%D0%91%D1%80%D0%B5%D1%81%D1%82%D1%81%D0%BA%D0%B0%D1%8F+%D0%BE%D0%B1%D0%BB%D0%B0%D1%81%D1%82%D1%8C,+%D0%91%D0%B5%D0%BB%D0%B0%D1%80%D1%83%D1%81%D1%8C&t=m&ll=52.301761,27.581177&spn=0.604637,1.755066&z=9&output=embed
Мікашэвічы — горад Лунінецкага раёну Брэсцкай вобласьці. Тэрыторыя — 8,7 квадратных кілямэтраў, колькасьць насельніцтва перавышае 19 тысяч чалавек. Адлегласьць да райцэнтра (г. Лунінец) — 52 кілямэтры, да Берасьця — 252 км.
Актыўнае разьвіцьцё Мікашэвічаў адбылося ў сярэдзіне 1970-х гадоў, калі былі пабудаваныя вытворчае аб’яднаньне «Граніт», каменьнеперапрацоўчы завод, а таксама завод жалезабэтонных вырабаў.
З 1986 года Мікашэвічы апынуліся ў ліку населеных пунктаў, якія пацярпелі ад катастрофы на Чарнобыльскай АЭС, у зоне са шчыльнасьцю забруджваньня ад 1 да 5 кюры на квадратны кілямэтар.