Мікалай Пятрэнка, жыхар дому-барака на менскай вуліцы Філімонава адмаўляецца ісьці на прэзыдэнцкія выбары, пакуль ня вырашаць праблему з грамадзкай прыбіральняй, якая ноччу не працуе.
Калі вы праходзіце па менскай вуліцы Філімонава і раптоўна захацелі ў прыбіральню, то вам, можна лічыць, пашанцавала. Бо адразу за баракамі пад нумарам 11 корпус 1 і 2 знаходзіцца платная сучасная прыбіральня. Але майце на ўвазе, што прыбіральня працуе толькі з 8 раніцы да 8 вечара. Таму позна ўвечары ці ўраньні вам прыйдзецца бегчы ў іншую прыбіральню. Бясплатную, але старую і праз вуліцу. Як гэта робяць жыхары пяці суседніх баракаў, дзе хатніх прыбіральняў няма. Жыхар аднаго з баракаў Мікалай Пятрэнка паставіў пытаньне рубам: альбо выбары, альбо нармальнае адсяленьне ці хаця б кругласутачны туалет побач з домам.
Мікалай распавядае пра звычайныя ранішнія прыгоды, а ягоная суседка Тамара Кавальчук яго падтрымлівае.
Пятрэнка: «Прыходзіш туды — і чарга стаіць. Што вы хочаце: чатыры „ачкі“, а людзі ідуць зь пяці дамоў, у кожным — па 40 кватэр. І стаіць чарга. Вось так мы жывем».
Кавальчук: «І зь дзецьмі ідуць».
Пятрэнка: «Так, даводзіцца праз дарогу ноччу і зь дзецьмі хадзіць, бо гэты камэрцыйны туалет працуе паводле раскладу. Зьвярнуліся ў адміністрацыю, а там усё круцяць-муцяць. Нас ня лічаць за людзей. Нам кажуць гэтак: усе нармальныя людзі ўзялі крэдыты і пабудаваліся. Такім чынам мы, паводле гэтага, ненармальныя. Адны нармальныя толькі ў выканкаме сядзяць».
Зазначу, што ў адміністрацыі Партызанскага раёну дамагліся, каб жыхароў прылеглых баракаў суседняя камэрцыйная прыбіральня абслугоўвала бясплатна. Але кругласутачна яна не працуе. Супрацоўніцы прыбіральні кажуць, што жыхары баракаў самі вінаватыя — набралі кватарантаў, таму і не хапае на ўсіх туалетаў.
«Столькі гадоў жылі, і ўсё было ціха. І тут ім захацелася, каб другі туалет яшчэ і ноччу працаваў! Вы ўявіце, колькі тут працаўнікоў трэба! Хто гэта ноччу тут будзе для іх працаваць?!»
Жанчыны атрымліваюць за сваю працу ў платнай прыбіральні па 400 тысяч рублёў і кажуць, што калі б іх прымушалі працаваць начамі, дык звольніліся б адразу.
Жарсьці вакол баракаў на Філімонава падагравае і праблема з адсяленьнем іх жыхароў. Баракі ўжо шмат гадоў як мусілі зьнесьці, а людзей перасяліць у новыя дамы. Большасьць сапраўды атрымала новае жытло, але ня ўсіх задавальняе тое, што прапаноўвае Партызанскі райвыканкам. Вось у Мікалая Пятрэнкі 28 кастрычніка з выканкамам суд. Тут у бараку ён жыве з сынам у асобнай аднапакаёўцы, і былая жонка са сваім сынам — у аднапакаёўцы, на іншым паверсе. У новы дом у мікрараёне Каменная горка іх засяляюць пад адзін дах, у трохпакаёўку. Мужчына кажа, што гэта незаконна, і высяляцца адмаўляецца.
У Партызанскім райвыканкаме на яго падалі ў суд, патрабуючы прымусовага высяленьня. Людміла Шастакова, загадчыца аддзелу жыльлёвай палітыкі выканкаму, патлумачыла, што двум сем’ям даюць адну кватэру на падставе дзеючага закону.
Шастакова: «Цяпер гэта адбываецца на падставе дамовы аб найме. Паводле гэтай дамовы аб найме жыльля з дзяржаўнага фонду, ён займае каля 12 мэтраў у доме, дзе толькі халодная вада і прыбіральня на дварэ. Для адсяленьня яму даецца, з улікам яго, сына і жонкі трохпакаёвая кватэра».
Карэспандэнт: «Там два сыны. У кожнага па сыне».
Шастакова: «Магчыма два, я ўжо ня памятаю».
Заўтрашні працоўны дзень Мікалай Пятрэнка прапусьціць з-за суду, хаця не сумняваецца ў ягоным выніку. Пятрэнка кажа, што ў верасьні ўжо быў такі ж працэс, які пастанавіў прымусова выселіць яго. Але на тым працэсе самога Пятрэнкі не было. Мужчына кажа, што яго ніхто не папярэдзіў. Пасьля скаргаў суд прызначыў паўторны разгляд ягонай жыльлёвай праблемы.
Калі вы праходзіце па менскай вуліцы Філімонава і раптоўна захацелі ў прыбіральню, то вам, можна лічыць, пашанцавала. Бо адразу за баракамі пад нумарам 11 корпус 1 і 2 знаходзіцца платная сучасная прыбіральня. Але майце на ўвазе, што прыбіральня працуе толькі з 8 раніцы да 8 вечара. Таму позна ўвечары ці ўраньні вам прыйдзецца бегчы ў іншую прыбіральню. Бясплатную, але старую і праз вуліцу. Як гэта робяць жыхары пяці суседніх баракаў, дзе хатніх прыбіральняў няма. Жыхар аднаго з баракаў Мікалай Пятрэнка паставіў пытаньне рубам: альбо выбары, альбо нармальнае адсяленьне ці хаця б кругласутачны туалет побач з домам.
| Тая самая прыбіральня. | |
| Пятая з чатырох кабінак у мужчынскай палове заўсёды не працуе. | |
Мікалай распавядае пра звычайныя ранішнія прыгоды, а ягоная суседка Тамара Кавальчук яго падтрымлівае.
Пятрэнка: «Прыходзіш туды — і чарга стаіць. Што вы хочаце: чатыры „ачкі“, а людзі ідуць зь пяці дамоў, у кожным — па 40 кватэр. І стаіць чарга. Вось так мы жывем».
Кавальчук: «І зь дзецьмі ідуць».
Пятрэнка: «Так, даводзіцца праз дарогу ноччу і зь дзецьмі хадзіць, бо гэты камэрцыйны туалет працуе паводле раскладу. Зьвярнуліся ў адміністрацыю, а там усё круцяць-муцяць. Нас ня лічаць за людзей. Нам кажуць гэтак: усе нармальныя людзі ўзялі крэдыты і пабудаваліся. Такім чынам мы, паводле гэтага, ненармальныя. Адны нармальныя толькі ў выканкаме сядзяць».
Зазначу, што ў адміністрацыі Партызанскага раёну дамагліся, каб жыхароў прылеглых баракаў суседняя камэрцыйная прыбіральня абслугоўвала бясплатна. Але кругласутачна яна не працуе. Супрацоўніцы прыбіральні кажуць, што жыхары баракаў самі вінаватыя — набралі кватарантаў, таму і не хапае на ўсіх туалетаў.
«Столькі гадоў жылі, і ўсё было ціха. І тут ім захацелася, каб другі туалет яшчэ і ноччу працаваў! Вы ўявіце, колькі тут працаўнікоў трэба! Хто гэта ноччу тут будзе для іх працаваць?!»
Жанчыны атрымліваюць за сваю працу ў платнай прыбіральні па 400 тысяч рублёў і кажуць, што калі б іх прымушалі працаваць начамі, дык звольніліся б адразу.
Жарсьці вакол баракаў на Філімонава падагравае і праблема з адсяленьнем іх жыхароў. Баракі ўжо шмат гадоў як мусілі зьнесьці, а людзей перасяліць у новыя дамы. Большасьць сапраўды атрымала новае жытло, але ня ўсіх задавальняе тое, што прапаноўвае Партызанскі райвыканкам. Вось у Мікалая Пятрэнкі 28 кастрычніка з выканкамам суд. Тут у бараку ён жыве з сынам у асобнай аднапакаёўцы, і былая жонка са сваім сынам — у аднапакаёўцы, на іншым паверсе. У новы дом у мікрараёне Каменная горка іх засяляюць пад адзін дах, у трохпакаёўку. Мужчына кажа, што гэта незаконна, і высяляцца адмаўляецца.
У Партызанскім райвыканкаме на яго падалі ў суд, патрабуючы прымусовага высяленьня. Людміла Шастакова, загадчыца аддзелу жыльлёвай палітыкі выканкаму, патлумачыла, што двум сем’ям даюць адну кватэру на падставе дзеючага закону.
Шастакова: «Цяпер гэта адбываецца на падставе дамовы аб найме. Паводле гэтай дамовы аб найме жыльля з дзяржаўнага фонду, ён займае каля 12 мэтраў у доме, дзе толькі халодная вада і прыбіральня на дварэ. Для адсяленьня яму даецца, з улікам яго, сына і жонкі трохпакаёвая кватэра».
Карэспандэнт: «Там два сыны. У кожнага па сыне».
Шастакова: «Магчыма два, я ўжо ня памятаю».
Заўтрашні працоўны дзень Мікалай Пятрэнка прапусьціць з-за суду, хаця не сумняваецца ў ягоным выніку. Пятрэнка кажа, што ў верасьні ўжо быў такі ж працэс, які пастанавіў прымусова выселіць яго. Але на тым працэсе самога Пятрэнкі не было. Мужчына кажа, што яго ніхто не папярэдзіў. Пасьля скаргаў суд прызначыў паўторны разгляд ягонай жыльлёвай праблемы.