Сёньня — Усясьветны дзень аховы месцаў пасяленьня чалавека, а таксама фаўны і флёры.
Некалькі новых маштабных праектаў, якія рэалізуюцца цяпер у Беларусі, выклікаюць вялікую трывогу ў эколягаў і грамадзкасьці. Найперш гэта будаўніцтва атамнай электрастанцыі і мэліярацыя беларускага Палесься. Новыя зьвесткі пра гэтыя будоўлі падаюць рэгіянальныя карэспандэнты «Свабоды».
Астравецкая АЭС: пляцоўку рыхтуюць, але ня ведаюць, што будзе далей…
На пляцоўцы Астравецкай атамнай станцыі працягваюцца падрыхтоўчыя работы, праўда, ніхто пакуль ня можа з пэўнасьцю сказаць, калі пачнуць будаваць саму станцыю.
Прыехаўшы на будоўлю атамнай станцыі ў Астраўцы, найперш я наведаў дырэкцыю, якая месьціцца ў адным з двух ужо збудаваных дамоў для супрацоўнікаў станцыі. Пакуль у гэтых дамах жывуць прыкамандыраваныя будаўнікі з розных гарадоў Беларусі.
Дырэктар будаўніцтва Міхаіл Філімонаў па пытаньнях, датычных будаўніцтва станцыі, параіў мне зьвяртацца ў прэс-службу міністэрства энэргетыкі, праўда, усё ж сказаў, што вядуцца працы па падрыхтоўцы самой пляцоўкі для будаўніцтва АЭС.
І вось я на пляцоўцы за вёскай Газа, да яе ўжо праклалі новую асфальтавую дарогу. Бачна, як езьдзяць самазвалы, працуюць бульдозэры і экскаватары. Са мной мясцовыя праваабаронцы Іван Крук і Мікола Ўласевіч. Яны зьдзіўляюцца, што працы вядуцца даволі інтэнсіўна.
Мікола Ўласевіч кажа, што яшчэ летам акрамя базы мэханізацыі, якая перад намі, нічога не было.
Уласевіч: «Бачу, што тут ёсьць дастаткова шмат тэхнікі: бульдозэры інтэнсіўна выроўніваюць пляцоўку пад будучае будаўніцтва станцыі. Практычна можна канстатаваць, што вядуцца працы па падрыхтоўцы аб’екта да будаўніцтва».
Іван Крук зьдзіўлена дадае, што першапачаткова станцыю плянавалі будаваць прыкладна ў 4 кілямэтрах, на месцы былога запаснога аэрадрому.
Крук: «На гэтым месцы былі палеткі, сеялі тут, і вось каля лесу былі каталіцкія могілкі. Людзі кажуць, што 15 кастрычніка павінен сюды прыехаць Лукашэнка, каб самому паглядзець, як вядуцца працы».
Я падыходжу да кіроўцы МАЗа, які возіць тут пясок і ўдакладняю, ці менавіта тут пабудуюць станцыю?
Спадар: «Так, напэўна тут. Ну, вось мы раўняем пляцоўку».
Карэспандэнт: «А бытоўкі для чаго стаяць?».
Спадар: «Ды мы тут абедаем, адпачываем, тут добра кормяць».
Карэспандэнт: «А заробкі добрыя?»
Спадар: «Недзе мільён чатырыста, працуем па 12 гадзін».
Карэспандэнт: «Усе астравецкія, ці ёсьць аднекуль яшчэ?»
Спадар: «Не, тут з Жодзіна, Берасьця, Магілёва, адусюль…».
Да нас падыходзіць прараб будоўлі, але, калі даведваецца, што я з Радыё Свабода, гаворыць неахвотна. Усё ж пытаюся: калі пачнуць будаваць саму станцыю?
Спадар: «Я ня ведаю, мая справа якасна будаваць, а вырашаць ці будзе тут АЭС — не мая справа. Скажуць будаваць, буду будаваць, а не — паеду на іншы аб’ект».
Насупраць будаўнічай пляцоўкі, адразу праз дарогу — невялікая вёска Бабраўнікі, скіроўваю сюды. Людзі пераворваюць поле.
Разгаварыўся і пытаюся, што яны ведаюць пра будаўніцтва.
Сталы спадар: «Пакуль ніхто нічога ня кажа, але калі яны ўжо дарогі парабілі, то мы ўжо ня ў сілах нешта памяняць».
Спадарыня: «Ніхто нічога не прыходзіў і нічога нам не казаў, нічога…»
У маладога спадара пытаюся, ці не спрабаваў ён уладкавацца на працу, дзе будуюць пляцоўку.
Спадар: «Я спрабаваў, пытаўся, але пакуль не бяруць…»
Карэспандэнт: «А што сказалі?»
Спадар: Сказалі: «Чакайце. А я сам толькі пасьля войска вярнуўся…».
Праз дарогу бачу яшчэ краны, людзі кажуць, што там будуюць чыгунку. І вось размаўляю з будаўнікамі.
Спадар: «Будуем чыгуначны пуцеправод праз Астравец на атамную станцыю».
Карэспандэнт: «І шмат мастоў такіх збудавалі?»
Спадар: «Вось два масты і адзін пуцеправод, але ўсе яны бліжэй да Астраўца».
І болей ніякай канкрэтыкі. Адзінае, што дакладна ўдалося ўдакладніць у дырэкцыі станцыі — там не працуе і не працаваў былы старшыня Гарадзенскага аблвыканкаму Уладзімер Саўчанка, хаця інфармацыя пра гэта зьяўлялася і ў дзяржаўных СМІ. Пра гэта мне паведаміў дырэктар будаўніцтва Міхаіл Філімонаў.
Тысячы гектараў новай мэліярацыі
Як мінімум тры тысячы гектараў прыроднай тэрыторыі Столінскага раёну на Берасьцейшчыне яшчэ сёлета будуць пераведзены ў разрад сельгасугодзьдзяў і пашы. Тут цяпер найвялікшыя ў Беларусі аб’ёмы мэліярацыі. Прычым, уся гэтая праца фінансуецца зь дзяржаўнага бюджэту.
Паводле дзяржаўнай праграмы 2011-2015 гадоў на Століншчыне будзе ўведзена ў эксплёатацыю каля 14 тысяч гектараў новых зямель. Паводле кіраўніцтва Столінскага прадпрыемства мэліярацыйных сыстэм, працы ня будуць пагражаць населеным пунктам, а толькі прынясуць карысьць сельскай гаспадарцы. Цяпер мэліярацыя ўжо пачалася, і вядуцца працы, адзначаецца чыноўнікамі ПМС:
«Да канца году плянуецца ўвядзеньне ў СПК Рубель 1075 гектараў. Далей СПК Велямічы: да канца году — 600 гектараў, і ў СПК Палесьсе ОБМ сёлета будзе ўведзена ў эксплёатацыю каля 1200 гектараў».
Сродкі вылучаюцца зь дзяржаўнага бюджэту. Пакуль перабояў ніякіх няма. Але для жыхароў вёскі Рубель пэўныя нязручнасьці з-за мэліярацыі ўжо створаныя. Вёска аказалася літаральна адрэзаная ад лесу, кажа мясцовая жыхарка:
«Нязручнасьці ў тым, што людзі практычна ня могуць трапіць у лес. Цяпер акурат сэзон нарыхтоўкі дроў у лесе. Многія накіроўваюцца ў ягады, грыбы. Добра, што хоць побач з працамі няма ніякіх вёсак».
Эканаміст па сельскай гаспадарцы, эколяг зь Пінску Віталь Каратыш адзначае, што дзяржаўныя інтарэсы чыноўнікамі разумеюцца вышэй за бясьпеку жыхароў. Памылкі ў экалёгіі не жадаюць прызнаваць. Асушаныя балоты цяпер уяўляюць сабою, па словах Віталя, забалочаныя землі, якія немагчыма цяпер выкарыстоўваць. На значнай плошчы асушаных балот цяпер расьце толькі трава:
«Частка зямель, якія знаходзіліся вышэй, пакуль выкарыстоўваецца ў севазвароце. Але нізкія землі нават пасьля дажджоў вымакаюць. З тарфянікамі заўсёды існуюць праблемы. Эфэктыўнасьць мэліярацыі пад вялікім пытальнікам. Таму, мяркую, ня варта рабіць новыя наступы на прыроду. Чаму б не выкарыстоўваць тое, што ёсьць? Гэта было б мэтазгодна».
Паводле эканаміста, новая мэліярацыя толькі часова прынясе пэўныя посьпехі, але яны вельмі сумнеўныя. Мала аналізуюцца наступствы:
«Наступствы прынясуць толькі шкоду экалёгіі. Такім чынам і без таго разбураная палеская прырода яшчэ больш пацерпіць».
Практычна ўсё Палесьсе цяпер пакутуе з-за таго, што на экалягічнае ўладкаваньне не хапае сродкаў. А яно вельмі неабходнае, лічыць эколяг зь Пінску Аляксей Дуброўскі. Акрамя іншага эколяг назірае шэраг праблем у выкарыстаньні тарфянікаў на Палесьсі:
«Да гэтага часу некаторыя асушаныя балоты выкарыстоўваюць пад пашу, але гэта забаронена пастановамі Мінпрыроды і Саўміну. Акрамя іншага часта прыходзіцца назіраць і пылавыя буры. У красавіку ні ў якім выпадку нельга праводзіць працы на тарфяніках. Але ў цэлым на сёньня многія палі проста закінутыя».
У лясах Слаўгарадчыны расьце ўзровень радыяцыі
Жыхар Слаўгараду Валер Васілеўскі ня першы год намагаецца прыцягнуць увагу да праблемы неўтылізаванага радыяцыйнага грунту ў раёне. Былы работнік спэцыялізаванага прадпрыемства «Радон» заяўляе, што для эканоміі паліва грунт не давозілі да магільніка, а пакідалі ў лясах.
Валера Васілеўскага звольнілі з «Радону» ў 2002 годзе. Як ён сьцьвярджае, за паказаньні супраць кіраўніка. На яго ў 2001 годзе завялі крымінальную справу й вінавацілі ў службовай падробцы й прыпісках. Сьледчаму Васілеўскі заявіў, што радыяцыйны грунт пакідалі ў лесе, не давозячы паўсотні кілямэтраў да магільніку. Пазьней такія факты пацьвердзіла ўпраўленьне па ліквідаваньні наступстваў Чарнобыльскай катастрофы аблвыканкаму:
«Там адзначана, што кіроўцы, якія вывозілі радыяцыйны грунт у лясны масіў вёскі Аляксандраўкі пакараныя адміністрацыйна. Наш раён наагул самы такі забруджаны. Было дзесяць кюры, а з гэтага году павысілі да 15. Так, што мы жывём у радыяцыі. Ну, ганяюць троху — не даюць зьбіраць грыбы ды ягады. Аднак есьці ж хочацца».
Колькі ў лясах Слаўгарадчыны не давезенага да магільніка радыяцыйнага сьмецьця Валеры Васілеўскі дакладна ня ведае. Ён аднак гатовы паказаць вядомыя яму месцы. Адно зь іх непадалёк ад вёскі Ходарава.
«Там высыпана ў лесе. Побач засеянае калгаснае поле. І тут жа недалёка гэта вёска. Там людзі ходзяць. Грыбы зьбіраюць. Лес нарыхтоўваюць. Дровы».
Жыхароў вёскі Ходарава некалі зьбіраліся адсяляць. Потым перадумалі. У ёй жыве 38 чалавек. Бальшыня пэнсіянэры. Жыве і адна шматдзетная сям’я. Цяпер радыяцыйны фон у вёсцы павышаны, прызналі ў Гіжэнскім сельскім савеце. Пра несанкцыянаваны сьметнік паблізу паселішча сельсаветчыкі ня ведаюць.
Днямі гэты сьметнік пабачыў магілёўскі праваабаронца Ўладзімер Краўчанка. Вось ягонае меркаваньне:
«Грунт мусяць вывозіць з пункта „А“ ў пункт „Б“, а калі ў прамежкавы пункт вывозіцца, значыць ідзе эканомія саляркі. І вось дзеля гэтай эканоміі радыяцыйны грунт раскідваюць па навакольлі».
Крымінальную справу, зь якой слаўгарадзкая гісторыя з радыяцыйным грунтам пачалася, скончылася нічым. Яе закрылі, бо не знайшлі складу злачынства. Чыноўнікі ўпарта не знаходзяць й несанкцыянаваныя сьметнікі «У адпісках імкнуцца іх наагул ня згадваць», — кажа Валеры Васілеўскі.
Некалькі новых маштабных праектаў, якія рэалізуюцца цяпер у Беларусі, выклікаюць вялікую трывогу ў эколягаў і грамадзкасьці. Найперш гэта будаўніцтва атамнай электрастанцыі і мэліярацыя беларускага Палесься. Новыя зьвесткі пра гэтыя будоўлі падаюць рэгіянальныя карэспандэнты «Свабоды».
ГАРАДЗЕНШЧЫНА
Астравецкая АЭС: пляцоўку рыхтуюць, але ня ведаюць, што будзе далей…
На пляцоўцы Астравецкай атамнай станцыі працягваюцца падрыхтоўчыя работы, праўда, ніхто пакуль ня можа з пэўнасьцю сказаць, калі пачнуць будаваць саму станцыю.
Прыехаўшы на будоўлю атамнай станцыі ў Астраўцы, найперш я наведаў дырэкцыю, якая месьціцца ў адным з двух ужо збудаваных дамоў для супрацоўнікаў станцыі. Пакуль у гэтых дамах жывуць прыкамандыраваныя будаўнікі з розных гарадоў Беларусі.
Дырэктар будаўніцтва Міхаіл Філімонаў па пытаньнях, датычных будаўніцтва станцыі, параіў мне зьвяртацца ў прэс-службу міністэрства энэргетыкі, праўда, усё ж сказаў, што вядуцца працы па падрыхтоўцы самой пляцоўкі для будаўніцтва АЭС.
І вось я на пляцоўцы за вёскай Газа, да яе ўжо праклалі новую асфальтавую дарогу. Бачна, як езьдзяць самазвалы, працуюць бульдозэры і экскаватары. Са мной мясцовыя праваабаронцы Іван Крук і Мікола Ўласевіч. Яны зьдзіўляюцца, што працы вядуцца даволі інтэнсіўна.
Мікола Ўласевіч кажа, што яшчэ летам акрамя базы мэханізацыі, якая перад намі, нічога не было.
Уласевіч: «Бачу, што тут ёсьць дастаткова шмат тэхнікі: бульдозэры інтэнсіўна выроўніваюць пляцоўку пад будучае будаўніцтва станцыі. Практычна можна канстатаваць, што вядуцца працы па падрыхтоўцы аб’екта да будаўніцтва».
Іван Крук зьдзіўлена дадае, што першапачаткова станцыю плянавалі будаваць прыкладна ў 4 кілямэтрах, на месцы былога запаснога аэрадрому.
Крук: «На гэтым месцы былі палеткі, сеялі тут, і вось каля лесу былі каталіцкія могілкі. Людзі кажуць, што 15 кастрычніка павінен сюды прыехаць Лукашэнка, каб самому паглядзець, як вядуцца працы».
Іван Крук і Мікола Ўласевіч — астравецкія актывісты, якія выступаюць насупраць будоўлі АЭС на пляцоўцы, дзе будзе будучая станцыя.
Я падыходжу да кіроўцы МАЗа, які возіць тут пясок і ўдакладняю, ці менавіта тут пабудуюць станцыю?
Спадар: «Так, напэўна тут. Ну, вось мы раўняем пляцоўку».
Карэспандэнт: «А бытоўкі для чаго стаяць?».
Спадар: «Ды мы тут абедаем, адпачываем, тут добра кормяць».
Карэспандэнт: «А заробкі добрыя?»
Спадар: «Недзе мільён чатырыста, працуем па 12 гадзін».
Карэспандэнт: «Усе астравецкія, ці ёсьць аднекуль яшчэ?»
Спадар: «Не, тут з Жодзіна, Берасьця, Магілёва, адусюль…».
Да нас падыходзіць прараб будоўлі, але, калі даведваецца, што я з Радыё Свабода, гаворыць неахвотна. Усё ж пытаюся: калі пачнуць будаваць саму станцыю?
Спадар: «Я ня ведаю, мая справа якасна будаваць, а вырашаць ці будзе тут АЭС — не мая справа. Скажуць будаваць, буду будаваць, а не — паеду на іншы аб’ект».
Насупраць будаўнічай пляцоўкі, адразу праз дарогу — невялікая вёска Бабраўнікі, скіроўваю сюды. Людзі пераворваюць поле.
Жыхары вёскі Бабраўнікі, якая праз дарогу ад будаўніцтва, не зважаюць на тое, што рыхтуюць пляцоўку пад станцыю, у іх клопаты больш надзённыя…
Разгаварыўся і пытаюся, што яны ведаюць пра будаўніцтва.
Сталы спадар: «Пакуль ніхто нічога ня кажа, але калі яны ўжо дарогі парабілі, то мы ўжо ня ў сілах нешта памяняць».
Спадарыня: «Ніхто нічога не прыходзіў і нічога нам не казаў, нічога…»
У маладога спадара пытаюся, ці не спрабаваў ён уладкавацца на працу, дзе будуюць пляцоўку.
Спадар: «Я спрабаваў, пытаўся, але пакуль не бяруць…»
Карэспандэнт: «А што сказалі?»
Спадар: Сказалі: «Чакайце. А я сам толькі пасьля войска вярнуўся…».
Праз дарогу бачу яшчэ краны, людзі кажуць, што там будуюць чыгунку. І вось размаўляю з будаўнікамі.
Спадар: «Будуем чыгуначны пуцеправод праз Астравец на атамную станцыю».
Карэспандэнт: «І шмат мастоў такіх збудавалі?»
Спадар: «Вось два масты і адзін пуцеправод, але ўсе яны бліжэй да Астраўца».
І болей ніякай канкрэтыкі. Адзінае, што дакладна ўдалося ўдакладніць у дырэкцыі станцыі — там не працуе і не працаваў былы старшыня Гарадзенскага аблвыканкаму Уладзімер Саўчанка, хаця інфармацыя пра гэта зьяўлялася і ў дзяржаўных СМІ. Пра гэта мне паведаміў дырэктар будаўніцтва Міхаіл Філімонаў.
БЕРАСЬЦЕЙШЧЫНА
Тысячы гектараў новай мэліярацыі
Як мінімум тры тысячы гектараў прыроднай тэрыторыі Столінскага раёну на Берасьцейшчыне яшчэ сёлета будуць пераведзены ў разрад сельгасугодзьдзяў і пашы. Тут цяпер найвялікшыя ў Беларусі аб’ёмы мэліярацыі. Прычым, уся гэтая праца фінансуецца зь дзяржаўнага бюджэту.
Паводле дзяржаўнай праграмы 2011-2015 гадоў на Століншчыне будзе ўведзена ў эксплёатацыю каля 14 тысяч гектараў новых зямель. Паводле кіраўніцтва Столінскага прадпрыемства мэліярацыйных сыстэм, працы ня будуць пагражаць населеным пунктам, а толькі прынясуць карысьць сельскай гаспадарцы. Цяпер мэліярацыя ўжо пачалася, і вядуцца працы, адзначаецца чыноўнікамі ПМС:
«Да канца году плянуецца ўвядзеньне ў СПК Рубель 1075 гектараў. Далей СПК Велямічы: да канца году — 600 гектараў, і ў СПК Палесьсе ОБМ сёлета будзе ўведзена ў эксплёатацыю каля 1200 гектараў».
Сродкі вылучаюцца зь дзяржаўнага бюджэту. Пакуль перабояў ніякіх няма. Але для жыхароў вёскі Рубель пэўныя нязручнасьці з-за мэліярацыі ўжо створаныя. Вёска аказалася літаральна адрэзаная ад лесу, кажа мясцовая жыхарка:
«Нязручнасьці ў тым, што людзі практычна ня могуць трапіць у лес. Цяпер акурат сэзон нарыхтоўкі дроў у лесе. Многія накіроўваюцца ў ягады, грыбы. Добра, што хоць побач з працамі няма ніякіх вёсак».
Эканаміст па сельскай гаспадарцы, эколяг зь Пінску Віталь Каратыш адзначае, што дзяржаўныя інтарэсы чыноўнікамі разумеюцца вышэй за бясьпеку жыхароў. Памылкі ў экалёгіі не жадаюць прызнаваць. Асушаныя балоты цяпер уяўляюць сабою, па словах Віталя, забалочаныя землі, якія немагчыма цяпер выкарыстоўваць. На значнай плошчы асушаных балот цяпер расьце толькі трава:
Эфэктыўнасьць мэліярацыі пад вялікім пытальнікам.
«Частка зямель, якія знаходзіліся вышэй, пакуль выкарыстоўваецца ў севазвароце. Але нізкія землі нават пасьля дажджоў вымакаюць. З тарфянікамі заўсёды існуюць праблемы. Эфэктыўнасьць мэліярацыі пад вялікім пытальнікам. Таму, мяркую, ня варта рабіць новыя наступы на прыроду. Чаму б не выкарыстоўваць тое, што ёсьць? Гэта было б мэтазгодна».
Паводле эканаміста, новая мэліярацыя толькі часова прынясе пэўныя посьпехі, але яны вельмі сумнеўныя. Мала аналізуюцца наступствы:
«Наступствы прынясуць толькі шкоду экалёгіі. Такім чынам і без таго разбураная палеская прырода яшчэ больш пацерпіць».
Практычна ўсё Палесьсе цяпер пакутуе з-за таго, што на экалягічнае ўладкаваньне не хапае сродкаў. А яно вельмі неабходнае, лічыць эколяг зь Пінску Аляксей Дуброўскі. Акрамя іншага эколяг назірае шэраг праблем у выкарыстаньні тарфянікаў на Палесьсі:
«Да гэтага часу некаторыя асушаныя балоты выкарыстоўваюць пад пашу, але гэта забаронена пастановамі Мінпрыроды і Саўміну. Акрамя іншага часта прыходзіцца назіраць і пылавыя буры. У красавіку ні ў якім выпадку нельга праводзіць працы на тарфяніках. Але ў цэлым на сёньня многія палі проста закінутыя».
МАГІЛЁЎШЧЫНА
У лясах Слаўгарадчыны расьце ўзровень радыяцыі
Жыхар Слаўгараду Валер Васілеўскі ня першы год намагаецца прыцягнуць увагу да праблемы неўтылізаванага радыяцыйнага грунту ў раёне. Былы работнік спэцыялізаванага прадпрыемства «Радон» заяўляе, што для эканоміі паліва грунт не давозілі да магільніка, а пакідалі ў лясах.
Валера Васілеўскага звольнілі з «Радону» ў 2002 годзе. Як ён сьцьвярджае, за паказаньні супраць кіраўніка. На яго ў 2001 годзе завялі крымінальную справу й вінавацілі ў службовай падробцы й прыпісках. Сьледчаму Васілеўскі заявіў, што радыяцыйны грунт пакідалі ў лесе, не давозячы паўсотні кілямэтраў да магільніку. Пазьней такія факты пацьвердзіла ўпраўленьне па ліквідаваньні наступстваў Чарнобыльскай катастрофы аблвыканкаму:
«Там адзначана, што кіроўцы, якія вывозілі радыяцыйны грунт у лясны масіў вёскі Аляксандраўкі пакараныя адміністрацыйна. Наш раён наагул самы такі забруджаны. Было дзесяць кюры, а з гэтага году павысілі да 15. Так, што мы жывём у радыяцыі. Ну, ганяюць троху — не даюць зьбіраць грыбы ды ягады. Аднак есьці ж хочацца».
Грунт мусяць вывозіць з пункта „А“ ў пункт „Б“, а калі ў прамежкавы пункт вывозіцца, значыць ідзе эканомія саляркі.
Колькі ў лясах Слаўгарадчыны не давезенага да магільніка радыяцыйнага сьмецьця Валеры Васілеўскі дакладна ня ведае. Ён аднак гатовы паказаць вядомыя яму месцы. Адно зь іх непадалёк ад вёскі Ходарава.
«Там высыпана ў лесе. Побач засеянае калгаснае поле. І тут жа недалёка гэта вёска. Там людзі ходзяць. Грыбы зьбіраюць. Лес нарыхтоўваюць. Дровы».
Жыхароў вёскі Ходарава некалі зьбіраліся адсяляць. Потым перадумалі. У ёй жыве 38 чалавек. Бальшыня пэнсіянэры. Жыве і адна шматдзетная сям’я. Цяпер радыяцыйны фон у вёсцы павышаны, прызналі ў Гіжэнскім сельскім савеце. Пра несанкцыянаваны сьметнік паблізу паселішча сельсаветчыкі ня ведаюць.
Днямі гэты сьметнік пабачыў магілёўскі праваабаронца Ўладзімер Краўчанка. Вось ягонае меркаваньне:
«Грунт мусяць вывозіць з пункта „А“ ў пункт „Б“, а калі ў прамежкавы пункт вывозіцца, значыць ідзе эканомія саляркі. І вось дзеля гэтай эканоміі радыяцыйны грунт раскідваюць па навакольлі».
Крымінальную справу, зь якой слаўгарадзкая гісторыя з радыяцыйным грунтам пачалася, скончылася нічым. Яе закрылі, бо не знайшлі складу злачынства. Чыноўнікі ўпарта не знаходзяць й несанкцыянаваныя сьметнікі «У адпісках імкнуцца іх наагул ня згадваць», — кажа Валеры Васілеўскі.