З губернатарам Курскай вобласці Расеі Міхайлавым учора сустрэлася прадстаўнічая беларуская дэлегацыя на чале з прэзыдэнтам. Ці можна гэта разглядаць як сыгнал прымірэньня Маскве? Як можна ацаніць заявы Лукашэнкі падчас перамоваў? Ці паверыць Масква сьлязам?
Удзельнікі: намесьнік дэкана факультэту ўсясьветнай эканомікі і ўсясьветнай палітыкі Дзяржаўнага ўнівэрсытэту – Вышэйшай школы эканомікі Андрэй Суздальцаў з Масквы і журналіст газэты “Белорусы и рынок” Паўлюк Быкоўскі зь Менску.
Сыгнал прымірэньня?
Валер Карбалевіч: “Шараговага расейскага губэрнатара прымалі як прэзыдэнта. Падчас перамоваў у склад беларускай дэлегацыі, акрамя прэзыдэнта ўваходзілі намесьнік кіраўніка адміністрацыі прэзыдэнта, віцэ-прэм'ер, міністар замежных спраў, міністар сельскай гаспадаркі і інш. Потым Міхайлава прыняў яшчэ прэм'ер Сідорскі. Чым можна патлумачыць такі высокі ўзровень прыёму? Гэты сыгнал гатоўнасьці да прымірэньня?"
Андрэй Суздальцаў: "Ёсьць узгодненыя праграмы супрацоўніцтва расейскіх рэгіёнаў з Беларусьсю. У рамках гэтых праграмаў губэрнатары і прыязджаюць у Менск. Яны доўгатэрміновыя, тэрміны візыту ўзгадняліся даўно, яшчэ да пачатку інфармацыйнай вайны. А высокі ўзровень беларускай дэлегацыі тлумачыцца тым, што Менск выкарыстоўвае любы даступны канал выхаду на Маскву, нават праз рэгіёны".
Карбалевіч: У палітычным стылі Лукашэнкі – адказваць ударам на ўдар. Калі яго крытыкуюць, ён звычайна адказвае вельмі рэзка і агрэсіўна. Гэтым разам усё інакш. На жорсткія, абразьлівыя матэрыялы расейскіх мэдыяў ён адказвае стрымана. І гэтым разам падчас перамоваў з Міхайлавым у чацьвер рыторыка Лукашэнкі была прымірэнчая. І згода прыняць старшынства ў АДКБ – гэта таксама жэст прымірэньня?"
Паўлюк Быкоўскі: "Сапраўды, Лукашэнка прапанаваў вынесьці ўсе гэтыя канфліктныя праблемы за дужкі ўзаемадачыненьняў. Ён казаў, што гэта канфлікт паміж кіраўнікамі, а не паміж дзяржавамі. Тэзіс "давайце сябраваць" прагучаў некалькі разоў. Гэта быў асноўны мэсыдж для Крамля".
Што тычыцца АДКБ. Год таму ў Сочы Лукашэнка абяцаў, што старшынства ў АДКБ пяройдзе да Беларусі. Але вось аб'яўлены новы тэрмін – сьнежань".
Карбалевіч: "А вам не падалося, што гэты прымірэнчы мэсэдж Лукашэнкі быў скіраваны не расейскаму кіроўнаму тандэму, а праз іх голаву расейскай кіроўнай эліце, у прыватнасьці губэрнатарам?"
Ці прыме Масква сыгнал?
Быкоўскі: "Гэта магло даць эфэкт у часы Ельцына. Цяпер сытуацыя зьмянілася, кіраўнікі рэгіёнаў не выбіраюцца, як раней, а прызначаюцца прэзыдэнтам. Але Лукашэнка спрабуе працягваць гуляць у гэтую гульню. Але усё ж, думаю, галоўны адрасат мэсэджа – гэта кіраўніцтва РФ.
Суздальцаў: "Лукашэнка вядзе размову з Масквою, нібы нічога не адбылося. Прымірэнчыя заявы кіараўніка Беларусі кажуць аб тым, што ягоныя пазыцыі слабыя. Ён не прапануе новых ініцыятываў і ўхіляецца ад дыскусій, не адказвае на закіды Расеі".
У АДКБ галоўную ролю адыгрывае генэральны сакратар гэтай арганізацыі. Цяпер гэтую пасаду займае расейскі генэрал Бардзюжа. А роля старшыні зводзіцца да каардынацыі высілак усіх краін-сябраў арганізацыі, правядзеньня самітаў, вызначэньне парадку дня. Лукашэнка рэзка крытыкаваў АДКБ падчас кіргізкага крызысу. Вось цяпер няхай прапане рэфармаваньне АДКБ".
Карбалевіч: "Якой будзе рэакцыя Расеі? Ці паверыць Масква сьлязам? Ці дастакова заяваў? Ці Маскве патрэбныя канкрэтныя дзеяньні, а не рыторыка?"
Быкоўскі: "Думаю, Масква будзе чакаць канкрэтных крокаў, а не абяцаньняў. Але кіраўніцтва абодвух дзяржаваў не спальваюць масты. Будзе працягвацца супрацоўніцтва ў сфэры бясьпекі, абароннага заказу і інш. Бо ёсьць шмат супадаючых інтарэсаў".
Суздальцаў: "Цяпер Расея індыфэрэнтна ставіцца нават да тэмы прыватызацыі беларускіх прадпрыемстваў. Пры тым, што Лукашэнка працягвае вылучаць патрабаваньні Маскве. Таму кіраўніцтва Расеі праігнаруе гэтыя жэсты Менска".