Менск, вуліца Камуністычная, 6

У 1990 годзе адбываліся чарговыя выбары ў Вярхоўны Савет БССР, але кампанія ўпершыню была падобнай да сапраўды выбарчай.

25 лютага на плошчы тады яшчэ імя Леніна праходзіў шматытсячны мітынг прыхільнікаў Беларускага народнага фронту. Той мітынг яшчэ запомніўся і тым, што на яго вымушаны быў прыйсьці нават першы сакратар ЦК КПБ Яфрэм Сакалоў і трымаць адказ перад народам. І калі ён выйшаў на трыбуну ў традыцыйнай намэнклятурнай футравай шапцы, плошча пачала скандаваць “Шапку здымі!” Разгублены ўсемагутны сакратар зьняў яе, і гэты ягоны “дэмакратычны” жэст народ вітаў воплескамі.

А напярэдадні Беларускае тэлебачаньне цкавала БНФ, запалохвала людзей, каб яны не прыходзілі на плошчу. І мітынг галасаваньнем прыняў рашэньне ісьці да будынку тэлебачаньня з патрабаваньнем жывога эфіру для БНФ.

На шляху да калёны далучаліся яшчэ людзі, і каля будынку тэлебачаньня было ўжо каля дзесяці тысяч чалавек. Яны цалкам запоўнілі вуліцу Камуністычную ад праспэкту да вуліцы Чырвонай, пляцоўку перад будынкам тэлебачаньня і набярэжную ракі Сьвіслач. Пасьля некалькіх гадзінаў супрацьстаяньня ўлады здаліся — пабаяліся штурму аплоту хлусьлівай прапаганды. Дэлегацыю ў складзе Зянона Пазьняка, Вінцука Вячоркі і Аляксея Марачкіна прапусьцілі ў будынак. Спынілі трансьляваную праграму, і пачаўся амаль паўгадзінны жывы эфір. Успамінае Вінцук Вячорка:

“Мы меркавалі, што там будзем самі, але з намі выпусьцілі вядучага модных тады вялікіх зальных дыскусійных праграмаў Сяргея Вінаградава. Тым ня менш, калі былі ўключаныя камэры, мы захапілі ініцыятыву: выклалі нашы патрабаваньні, абверглі ўсе паклёпніцкія інсынуацыі, якія ліліся на галовы суграмадзянаў добрыя пару тыдняў і заклікалі падтрымаць на бліжэйшых выбарах кандыдатаў у дэпутаты ад Народнага фронту. Спадар Вінаградаў спрабаваў пасьля ўсё перавесьці ў пуставатую дыскусію, але галоўная справа была зробленая. Я ведаю па водгуках, многія людзі падумалі тады, што ўлада ў краіне ўжо зьмянілася на дэмакратычную. Пасьля заканчэньня перадачы павісла змрочная паўза, а пасьля ў студыю запусьцілі завезеных перадавікоў вытворчасьці і вэтэранаў, якія бэсьцілі нас і гаварылі: “перестройку начни с себя”.

А каб супакоіць народ на вуліцы, што дэлегацыя не арыштаваная, а сапраўды выступае ў жывым эфіры, на ганку тэлебачаньня ўстанавілі манітор, і тыя, хто знаходзіліся ў першых шэрагах натоўпу, змаглі пабачыць і пачуць, тое, што адбывалася. Кожнае слова сваіх лідэраў людзі віталі воплескамі і клічам “Жыве Беларусь!”.

На выступ у наўпроставым эфіры лідэры БНФ атрымалі мандат непасрэдна ад народу. Такая наўпроставая народная дэмакратыя ў той час магла пакіраваць нават тэлебачаньнем.