“…А как первая война — да ничья вина.
А вторая война — чья-нибудь вина.
А как третья война — лишь моя вина,
А моя вина — она всем видна.
А как третья война — лишь моя вина,
А моя вина — она всем видна”.
А вторая война — чья-нибудь вина.
А как третья война — лишь моя вина,
А моя вина — она всем видна.
А как третья война — лишь моя вина,
А моя вина — она всем видна”.
(Булат Акуджава)
Будучыня — гэта тое, што я ўвасабляю ў жыцьцё, дзякуючы сваёй волі і волі маіх аднадумцаў, падтрымка адных людзей і супраціўленьне іншым. З аднаго боку, чалавек — пясчынка. Адзін чалавек нічога ня можа зьмяніць у сьвеце. Нібыта. З майго пункту гледжаньня, гэта цудоўная мажлівасьць самаапраўданьня сваёй пасіўнасьці. Зь іншага боку, варта толькі вельмі захацець — і ад цябе пачне залежаць шмат што ў гэтым сьвеце.
Варта захацець — і твая праца ператворыцца ў штодзённае сьвята па стварэньні будучыні.
Варта толькі захацець — і ты будзеш любіць сваіх блізкіх, а яны — цябе. І жыцьцё зь імі напоўніцца сэнсам.
Варта захацець — і твой дом, твая вёска, твой горад, твая краіна, а можа, і ўся плянэта стануць лепшымі.
Варта нарэшце зразумець, што ад тваіх намаганьняў і твайго жаданьня ўдасканаліць рэчаіснасьць залежыць шмат чаго. Уласна, менавіта ад тваіх намаганьняў залежыць будучыня. Толькі ад іх. Ані ад чаго яшчэ.
Я веру, што будучыня залежыць ад кожнага чалавека ў большай меры, чым ён пра гэта думае. Варта толькі захацець…