У “Званках на Свабоду” — меркаваньні наконт вынікаў зьезду Партыі БНФ, дыялёг слухачоў з грамадзкім рэдактарам тыдня Наталкай Бабінай, згадка пра тое, як улады Маладэчна падтрымліваюць так званую моўную “трасянку”.
Паступова сьціхаюць спрэчкі наконт вынікаў зьезду Партыі БНФ, на якім Аляксей Янукевіч быў абраны старшынёй замест Лявона Баршчэўскага.
Cпадарыня: “Падзеі, зьвязаныя з партыяй БНФ, адбыліся на карысьць Лукашэнкі. Хрыбет партыі БНФ пакуль у коме. Паважаны Віктар Івашкевіч, кома не павінна зацягнуцца. Чаму не кажу пра каманду Баршчэўскага? У мяне такое ўражаньне, што ён здаў партыю пад Мілінкевіча. Вельмі хацелася б мне памыліцца”.
Тая ж самая слухачка крытыкуе і “Свабоду”.
Cпадарыня: “Няма розных меркаваньняў у галіне палітыкі. Асабліва ў праграме „Званкі на Свабоду“, у прыватнасьці ацэнкі 12 зьезду Партыі БНФ”.
Мушу заўважыць, што насамрэч мы не рэдагавалі званкі на чыюсьці карысьць: папросту ў абсалютнай большасьці тое былі не ацэнкі асобаў, а — развагі пра будучыню Фронту, дэмакратычных сілаў у цэлым. Грамадзкі рэдактар тыдня літаратарка Наталка Бабіна падсумавала іх заклікам да супольнай канструктыўнай працы. І гэта знайшло водгук.
Ціна Сакаловіч: “Слухала ваша радыё. Сапраўды, пакуль адны ў Беларусі коцяць бочкі на іншых (лепей за Бабіну ня скажаш), нічога добрага ў Беларусі ня будзе. Зараз была на Каменнай горцы, стаяць людзі, хочуць прадаць нешта сваё з саду-гароду: сьліву, грушу. Чаму ж не прадаць? А нейкая маладая на ўвесь прыпынак: „Падатковай на вас няма!“ І няма чалавеку дзе прадаць свой родны гэты яблык. Так і будзе, пакуль мы коцім бочкі адзін на аднаго”.
І, нарэшце, дамо слова дэлегату зьезду — Юрыю Кутузаву са Смаргоні:
“Нічога надзвычайнага, рэвалюцыйнага не адбылося. Большасьць сяброў партыі хацела зьменаў, не прыніжаючы велізарнай працы і здабыткаў былога кіраўніцтва. Ня трэба ламаць дзіды на пустым месцы. Партыя БНФ застаецца тым, чым і была. Ня трэба руйнаваць аўтарытэт Фронту дэмаршамі з аднаго боку і ігнараваньнем апанэнтаў зь іншага. Неабходна ўсім разам яшчэ больш актыўна працягваць працаваць: злучаць імпэт і энэргію маладых з досьведам і мудрасьцю старэйшых”.
А зараз — тэлефанаваньне маладэчанца Алеся Радкевіча.
Алесь Радкевіч, Маладэчна: “Добры вечар! Што за шыльды зьявіліся з назвамі вуліц, на якой яны мове? Слова беларускае, альфабэт і акцэнт расейскі. А можа, у нас ня ведаюць, што Паўночная ды Будаўнікоў у нас перакладаюцца на расейскую мову як Северная і Строителей, а не Павночная і Будавніков? Дык што гэта? Пераклад на расейскую мову ці на расейскі альфабэт? Няўжо расейскамоўнаму насельніцтву так цяжка прачытаць і зразумець вуліцу па-беларуску? Няўжо беларускі альфабэт так моцна адрозьніваецца ад расейскага? Такое стаўленьне да роднай мовы крыўдзіць гонар дзяржавы і яе жыхароў. Я не палітык, я пакрыўджаны беларус”.
Прашу пракамэнтаваць гэты званок грамадзкага рэдактара тыдня літаратарку Наталку Бабіну
Наталка Бабіна: “Ведаю аналягічны прыклад: у Менску меркавалі, як трэба назваць сквэр, разьмешчаны каля ваеннага шпіталя. Была прапанова назваць яго Шпітальным. Але ў гарвыканкаме палічылі інакш: нельга, бо па-беларуску Шпітальны, а па-расейску — Госпитальный, што, маўляў, недапушчальна. А чаму нельга? Проста загадка нейкая. Не выключаю: такія выпадкі з розных гарадоў краіны, якія накладаюцца па часе і лёгіцы адзін на адзін, — ня проста чыноўніцкая непісьменнасьць, а, магчыма, своеасаблівая праверка грамадзтва на тое, да якой мяжы яго можна прыціскаць, да якой мяжы — мову… Вось дзе вельмі важная рэакцыя грамадзкасьці. Прынцыпова важна такія рэчы заўважаць, паказваць, тыкаць у пысу тых, хто спрычыніўся да гэтых непісьменных „наватвораў“ і выказвае тым самым непавагу да мовы”.
Нагадваем: тэлефон “Свабоды” ў Менску — 266-39-52, працуе 24 гадзіны на суткі. Нумар мабільнай сувязі для смс-паведамленьняў: +375 29 391-22-24. Тэлефануйце і пішыце! Дзяліцеся навінамі, выказвайце сваё стаўленьне да падзеяў у Беларусі і ў сьвеце. Мы таксама чакаем водгукаў на працу Радыё Свабода.
Cпадарыня: “Падзеі, зьвязаныя з партыяй БНФ, адбыліся на карысьць Лукашэнкі. Хрыбет партыі БНФ пакуль у коме. Паважаны Віктар Івашкевіч, кома не павінна зацягнуцца. Чаму не кажу пра каманду Баршчэўскага? У мяне такое ўражаньне, што ён здаў партыю пад Мілінкевіча. Вельмі хацелася б мне памыліцца”.
Тая ж самая слухачка крытыкуе і “Свабоду”.
Cпадарыня: “Няма розных меркаваньняў у галіне палітыкі. Асабліва ў праграме „Званкі на Свабоду“, у прыватнасьці ацэнкі 12 зьезду Партыі БНФ”.
Мушу заўважыць, што насамрэч мы не рэдагавалі званкі на чыюсьці карысьць: папросту ў абсалютнай большасьці тое былі не ацэнкі асобаў, а — развагі пра будучыню Фронту, дэмакратычных сілаў у цэлым. Грамадзкі рэдактар тыдня літаратарка Наталка Бабіна падсумавала іх заклікам да супольнай канструктыўнай працы. І гэта знайшло водгук.
Ціна Сакаловіч: “Слухала ваша радыё. Сапраўды, пакуль адны ў Беларусі коцяць бочкі на іншых (лепей за Бабіну ня скажаш), нічога добрага ў Беларусі ня будзе. Зараз была на Каменнай горцы, стаяць людзі, хочуць прадаць нешта сваё з саду-гароду: сьліву, грушу. Чаму ж не прадаць? А нейкая маладая на ўвесь прыпынак: „Падатковай на вас няма!“ І няма чалавеку дзе прадаць свой родны гэты яблык. Так і будзе, пакуль мы коцім бочкі адзін на аднаго”.
І, нарэшце, дамо слова дэлегату зьезду — Юрыю Кутузаву са Смаргоні:
“Нічога надзвычайнага, рэвалюцыйнага не адбылося. Большасьць сяброў партыі хацела зьменаў, не прыніжаючы велізарнай працы і здабыткаў былога кіраўніцтва. Ня трэба ламаць дзіды на пустым месцы. Партыя БНФ застаецца тым, чым і была. Ня трэба руйнаваць аўтарытэт Фронту дэмаршамі з аднаго боку і ігнараваньнем апанэнтаў зь іншага. Неабходна ўсім разам яшчэ больш актыўна працягваць працаваць: злучаць імпэт і энэргію маладых з досьведам і мудрасьцю старэйшых”.
А зараз — тэлефанаваньне маладэчанца Алеся Радкевіча.
Алесь Радкевіч, Маладэчна: “Добры вечар! Што за шыльды зьявіліся з назвамі вуліц, на якой яны мове? Слова беларускае, альфабэт і акцэнт расейскі. А можа, у нас ня ведаюць, што Паўночная ды Будаўнікоў у нас перакладаюцца на расейскую мову як Северная і Строителей, а не Павночная і Будавніков? Дык што гэта? Пераклад на расейскую мову ці на расейскі альфабэт? Няўжо расейскамоўнаму насельніцтву так цяжка прачытаць і зразумець вуліцу па-беларуску? Няўжо беларускі альфабэт так моцна адрозьніваецца ад расейскага? Такое стаўленьне да роднай мовы крыўдзіць гонар дзяржавы і яе жыхароў. Я не палітык, я пакрыўджаны беларус”.
Прашу пракамэнтаваць гэты званок грамадзкага рэдактара тыдня літаратарку Наталку Бабіну
Наталка Бабіна: “Ведаю аналягічны прыклад: у Менску меркавалі, як трэба назваць сквэр, разьмешчаны каля ваеннага шпіталя. Была прапанова назваць яго Шпітальным. Але ў гарвыканкаме палічылі інакш: нельга, бо па-беларуску Шпітальны, а па-расейску — Госпитальный, што, маўляў, недапушчальна. А чаму нельга? Проста загадка нейкая. Не выключаю: такія выпадкі з розных гарадоў краіны, якія накладаюцца па часе і лёгіцы адзін на адзін, — ня проста чыноўніцкая непісьменнасьць, а, магчыма, своеасаблівая праверка грамадзтва на тое, да якой мяжы яго можна прыціскаць, да якой мяжы — мову… Вось дзе вельмі важная рэакцыя грамадзкасьці. Прынцыпова важна такія рэчы заўважаць, паказваць, тыкаць у пысу тых, хто спрычыніўся да гэтых непісьменных „наватвораў“ і выказвае тым самым непавагу да мовы”.
Нагадваем: тэлефон “Свабоды” ў Менску — 266-39-52, працуе 24 гадзіны на суткі. Нумар мабільнай сувязі для смс-паведамленьняў: +375 29 391-22-24. Тэлефануйце і пішыце! Дзяліцеся навінамі, выказвайце сваё стаўленьне да падзеяў у Беларусі і ў сьвеце. Мы таксама чакаем водгукаў на працу Радыё Свабода.