Грамадзкі рэдактар гэтага тыдня – Хрысьціна Марчук. Нарадзілася 1 жніўня 1986 году ў Грузіі. Цяпер жыве і працуе ў Горадні. Каардынатарка “Школы маладога журналіста” (ГА “Цэнтар “Трэці Сэктар”). У 2006 годзе дэбютавала на старонках моладзевай он-лайн газеты www.t-styl.info. Публікуецца ў шэрагу рэгіянальных і агульнанацыянальных СМІ.
На выходных лепшая сябровачка стала жонкай свайго аднакурсьніка.
Прыходжу прыбіраць яе і жартам пытаюся:
– Ці не перадумала ты?..
– Позна! – ўпэўнена адказвае яна. -- Калі перадумаю, мне бацькі больш ніколі вясельля ня зробяць. Хутчэй дапамагай шнуроўку зацягваць! Ня дай Божа, у ЗАГС спазьнімся…
Няцяжка было б уявіць рэакцыю мамы і таты на падобную заяву дачкі. Як жа можна раптам усё адмяніць, калі ўжо столькі грошаў патрацілі?!
Сярэднестатыстычнае вясельле ў Горадні каштуе 4-4,5 тысячы даляраў. Адзін дзень, зь відэа- і фотаздымкай, картэжам з мэрсэдэсаў і музыкамі. Для сьвяточнага застольля звычайна арэндуюць сталоўкі ў школах ці на прыдпрыемствах. Калі гасьцей няшмат і маладыя (ці іх бацькі) больш заможныя, банкет замаўляюць у рэстарацыях. Праўда, у большасьці выпадкаў “падарункі ў купэртах” акупаюць усе выдаткі на шлюб. Сума гэтага падарунку залежыць ад ступені сваяцтва. У нас лічыцца, што цёці і дзядзі маладых, хросныя ў купэрцік мусяць класьці ня менш за сотню, а то і больш.
Адна спадарыня расказвала, што была на вясельлі, дзе сваха прымусіла гасьцей дарыць грошы без папяровых пакункаў – каб не падсоўвалі пустых.
Мая сябровачка са сваім нарачоным пашлюбаваліся адразу пасля сканчэньня ўніверсытэту. Заўтра паедуць адпачываць у Крым, то ўсе гэтыя “купэрты” будуць ім дарэчы.
Цікава назіраць за фотаздымкай шлюбных параў. Дакладней, за работай фатографаў.
– А цяпер каля таго дрэва! Малады глядзіць на маладую! Яна ўсьміхаецца! Пакладзі руку на яго правае плячо! Та-ак! Здымаю!
Такімі водгукамі ў пятніцу і суботу поўніцца парк Жылібера, даліна Гараднічанкі, дворыкі Старога і Новага замкаў, Каложскі парк. Гады чатыры таму папулярным месцам быў яшчэ і сквэр на Савецкай плошчы. На жаль, аблюбаваная пляцоўка для шлюбных фотасэсій не ўвайшла ў плян “рэканструкцыі” цэнтру гораду.
Найбольш сумна ў гэты час гасьцям. Пакуль жаніх і нявеста пазыруюць перад камерамі для сямейнага альбома, госьцікі спажываюць напіткі ў бліжэйшых вулічных кавярнях.
Спрадвечная сакральная функцыя вясельных абрадаў – засьведчыць злучэньне мужчынскага і жаночага пачаткаў у адно цэлае – знайшла праяўленьне ў прастакаватых конкурсах з эратычным падтэкстам. Адна з традыцыйных гульняў – “Горка водка”. Пад жвавую песеньку перадаецца чарка гарэлкі. На кім спыніцца – таму і цалавацца з суседкай ці суседам.
– Не! Гэта несапраўдны пацалунак! Во-о! Так! Аплядысмэнты сьведкам! – заахвочвае вядучы. – Чарачка выпіваецца, наліваецца і перадаецца далей!
На мне чарга не спынілася. І я была рада. Побач сядзеў брат маёй сябровачкі. Хлопец сымпатычны, але я ніколі не цалавала маладога чалавека, да якога ня маю пачуцьцяў.
Пасля вясельля тэлефаную сябровачцы:
– Як настрой, нявеста?
– Файны! Акурат грошы скончылі лічыць. Правадзілі ўжо сваякоў на цягнікі і аўтобусы. Цяпер зьбіраю чамаданы: заўтра ў мядовы месяц едзем!..
На выходных лепшая сябровачка стала жонкай свайго аднакурсьніка.
Прыходжу прыбіраць яе і жартам пытаюся:
– Ці не перадумала ты?..
– Позна! – ўпэўнена адказвае яна. -- Калі перадумаю, мне бацькі больш ніколі вясельля ня зробяць. Хутчэй дапамагай шнуроўку зацягваць! Ня дай Божа, у ЗАГС спазьнімся…
Няцяжка было б уявіць рэакцыю мамы і таты на падобную заяву дачкі. Як жа можна раптам усё адмяніць, калі ўжо столькі грошаў патрацілі?!
Сярэднестатыстычнае вясельле ў Горадні каштуе 4-4,5 тысячы даляраў. Адзін дзень, зь відэа- і фотаздымкай, картэжам з мэрсэдэсаў і музыкамі. Для сьвяточнага застольля звычайна арэндуюць сталоўкі ў школах ці на прыдпрыемствах. Калі гасьцей няшмат і маладыя (ці іх бацькі) больш заможныя, банкет замаўляюць у рэстарацыях. Праўда, у большасьці выпадкаў “падарункі ў купэртах” акупаюць усе выдаткі на шлюб. Сума гэтага падарунку залежыць ад ступені сваяцтва. У нас лічыцца, што цёці і дзядзі маладых, хросныя ў купэрцік мусяць класьці ня менш за сотню, а то і больш.
Адна спадарыня расказвала, што была на вясельлі, дзе сваха прымусіла гасьцей дарыць грошы без папяровых пакункаў – каб не падсоўвалі пустых.
Мая сябровачка са сваім нарачоным пашлюбаваліся адразу пасля сканчэньня ўніверсытэту. Заўтра паедуць адпачываць у Крым, то ўсе гэтыя “купэрты” будуць ім дарэчы.
Цікава назіраць за фотаздымкай шлюбных параў. Дакладней, за работай фатографаў.
– А цяпер каля таго дрэва! Малады глядзіць на маладую! Яна ўсьміхаецца! Пакладзі руку на яго правае плячо! Та-ак! Здымаю!
Такімі водгукамі ў пятніцу і суботу поўніцца парк Жылібера, даліна Гараднічанкі, дворыкі Старога і Новага замкаў, Каложскі парк. Гады чатыры таму папулярным месцам быў яшчэ і сквэр на Савецкай плошчы. На жаль, аблюбаваная пляцоўка для шлюбных фотасэсій не ўвайшла ў плян “рэканструкцыі” цэнтру гораду.
Найбольш сумна ў гэты час гасьцям. Пакуль жаніх і нявеста пазыруюць перад камерамі для сямейнага альбома, госьцікі спажываюць напіткі ў бліжэйшых вулічных кавярнях.
Спрадвечная сакральная функцыя вясельных абрадаў – засьведчыць злучэньне мужчынскага і жаночага пачаткаў у адно цэлае – знайшла праяўленьне ў прастакаватых конкурсах з эратычным падтэкстам. Адна з традыцыйных гульняў – “Горка водка”. Пад жвавую песеньку перадаецца чарка гарэлкі. На кім спыніцца – таму і цалавацца з суседкай ці суседам.
– Не! Гэта несапраўдны пацалунак! Во-о! Так! Аплядысмэнты сьведкам! – заахвочвае вядучы. – Чарачка выпіваецца, наліваецца і перадаецца далей!
На мне чарга не спынілася. І я была рада. Побач сядзеў брат маёй сябровачкі. Хлопец сымпатычны, але я ніколі не цалавала маладога чалавека, да якога ня маю пачуцьцяў.
Пасля вясельля тэлефаную сябровачцы:
– Як настрой, нявеста?
– Файны! Акурат грошы скончылі лічыць. Правадзілі ўжо сваякоў на цягнікі і аўтобусы. Цяпер зьбіраю чамаданы: заўтра ў мядовы месяц едзем!..
Аднойчы ў Горадні адбылося незвычайнае вясельле: жаніх і нявеста апранулі нацыянальныя сьвяточныя строі
