“Я – у вялікай скрусе, таму што памерла мая лепшая сяброўка. Яна была маёй сяброўкай на працягу практычна ўсяго сьвядомага жыцьця.
Яна была хворая, яна была ў інвалідным вазку, але яна была такая дужая, што калі мне было цяжка, калі ў мяне было гора, я заўсёды шукала ратунку ў яе і знаходзіла. Але гэта – прыватнае.
Яна проста была нашай сьвечачкай, нашай зоркай. Тая працаздольнасьць, тая геніяльнасьць, таленавітасьць яе, як яна працавала ў паэзіі, якія яна вершы пісала – чыстыя, прыгожыя... Яна натхняла ўсіх, хто яе ведаў. Я думаю, што ведалі яе ня толькі мы, літаратары, але і многія іншыя людзі, таму што да яе шмат хто прыяжджаў, каб пагрэцца, каб прытуліцца да яе моцы. Прытуліцца да яе вось гэтай моцы, якую ёй Бог даў, адняўшы ў яе ногі, хваробу гэтую страшную даўшы.
Хай ёй будзе там добра, куды яна пайшла. Божанька, прымі яе перад Калядамі ў сваю сямейку на небе!”
Памерла Ніна Мацяш