Сёньня ў Менску адбыліся зьезды Аб’яднанай грамадзянскай партыі і Партыі камуністаў беларускай. Дэлегаты зьезду АГП палічылі, што аб’яўленьне байкоту выбарам у дадзены час будзе заўчасным.
Спачатку кіраўнікі абласных арганізацыяў партыі далі сваю ацэнку выбарчай кампаніі. Тут думкі сышліся – адрозна ад мінулых парлямэнцкіх выбараў улады паводзяць сябе больш лібэральна. Праўда, пакуль няма дакладнага адказу на пытаньне: чаму яны так робяць? Гэта сапраўды нейкае зьмякчэньне альбо гульня? І ці трэба ў такой сытуацыі байкатаваць выбары?
Толькі Ўладзімер Шанцаў з Магілеўшчыны прапанаваў ужо сёньня зьняць з выбарчай гонкі партыйных кандыдатаў. Сваю пазыцыю ён тлумачыць ціскам, які ідзе на іх у рэгіёне. Іншыя рэгіянальныя кіраўнікі казалі пра тое, што пакуль байкот трэба трымаць, як апошні аргумэнт. Іх пазыцыю падтрымаў і лідэр партыі Анатоль Лябедзька:
“Байкот ва ўмовах Беларусі азначае адсутнасьць усякай працы. Гэта магло б зьвесьціся да некалькіх піяр-кампаній – зрабіць расьцяжкі, выйсьці, каб затрымалі і далі 10-15 сутак. Пасьля выехаць у Варшаву ці ў Брусэль і сказаць, якія мы велізарныя змагары. Таму я лічу, што рашэньне АДС удзельнічаць у кампаніі, якія б праблемы не ўзьнікалі, абсалютна правільнае.
Практыка даказвае, што стратэгічна гэтае рашэньне правільнае. Таму што сам байкот, калі яго рэалізоўваць, азначае пастаноўку перад уладай толькі адной праблемы – праблема яўкі выбарнікаў. Патэнцыял, якім валодае дзяржава, сьведчыць, што арганізуюць яўку – нават і 70%, і 80”.
Зьезд вылучыў 13 партыйцаў у якасьці патэнцыйных кандыдатаў у дэпутаты. Асабліва важным гэтае рашэньне было для Ўладзімера Паклонскага. Нясьвіская акруговая выбарчая камісія не зарэгістравала яго ініцыятыўную групу. І ў спадара Паклонскага сёньняшні з’езд заставаўся апошнім шанцам, каб пазмагацца за дэпутацкі мандат. Астатнія партыйныя вылучэнцы ўжо вядуць збор подпісаў на сваю карысьць.
Байкот ва ўмовах Беларусі азначае адсутнасьць усякай працы
“Вам патрэбна ўсё ж праехаць па гарадах, сустрэцца са старшынямі саветаў, з кіраўнікамі акруговых выбарчых камісіяў, каб яны адчувалі, што за намі партыя. Усё ж яны адчуваюць, калі ўзьнікае грамадзкі рэзананс.
Я спачатку думаў, што людзі пабаяцца падпісвацца за мяне. Але пачалі падпісвацца. І ў гарвыканкаме начальства ўбачыла, што неадназначная сытуацыя, што за апазыцыянэрам ідуць”.
