Як рэагуюць у Беларусі на сёньняшнія прысуды ўдзельнікам “працэсу 14-ці” і на пачатак суду над прадпрымальнікам Сяргеем Парсюкевічам?
Леў Марголін, новаабраны намесьнік старшыні Аб’яднанай грамадзянскай партыі, 15 гадоў сам займаўся прадпрымальніцтвам. Ён кажа, што ня можа зразумець, чаго хоча дамагчыся ўлада праз такія працэсы:
“Мне здаецца, што гэта нейкія стыхійныя дзеяньні ўлады. Можа, сапраўды, там нейкая барацьба адбываецца паміж кланамі.
Гэта нейкія стыхійныя дзеяньні ўлады
А калі рашэньне прымае адзін чалавек, дык тады вядома: хто першы да яго дастукаецца, хто першы дабяжыць, хто першы сваю думку выкажа — напэўна ягонае рашэньне і прымаецца. А потым, празь нейкі час, можа быць зусім іншае, супрацьлеглае рашэньне. Ну, якая тут можа быць стратэгія, калі вось так робіцца?”
Старшыня камісіі правоў чалавека, нацыянальных дачыненьняў і сродкаў масавай інфармацыі ў Палаце прадстаўнікоў Юры Кулакоўскі цьвердзіць, што ў гэтых судовых справах палітыкі няма, і папракае ўдзельнікаў акцыі прадпрымальнікаў “нецывілізаванымі дзеяньнямі”:
“Так, як яны сябе паводзілі, хіба ж гэта палітыка? Гэта — самае сапраўднае хуліганства.
Я заўжды ведаю — усё трэба вырашаць цывілізавана. Прадпрымальнікі не аднойчы тут былі. І я асабіста да іх таксама выходзіў. Мы спрачаліся, але ўсе паводзілі тады сябе прыстойна.
Дзяржава дала індывідуальным прадпрымальнікам нядрэнна зарабіць. І ў нашай краіне свае грошы, трэба прызнаць, яны зараблялі адносна чэсна. Ну, далі зарабіць, і добра. Але ж трэба некалі пераходзіць у цывілізаванае рэчышча. Я добра ведаю, колькі плыве ў абход дзяржавы грошай. У канвэртах, шмэртах...”
Палітоляг Вячаслаў Оргіш бачыць у дзеяньнях улады два прынцыповыя моманты:
Улада працягвае прэсаваць сваіх праціўнікаў
“Па-першае, тут мае месца тэхналягічны момант. Улада працягвае прэсаваць сваіх праціўнікаў, даючы ім зразумець (і грамадзкасьці таксама), што яна сытуацыю кантралюе і будзе кантраляваць і надалей жорстка. І няма чаго замахвацца на нейкія свабоды звыш тых, якія ўлада быццам бы ўжо і дала.
І другое. Гэта — сыгнал Захаду, найперш амэрыканцам. Вось вы дамагаецеся вызваленьня ўсіх палітзьняволеных. Мы адных выпусьцілі. А вы па-ранейшаму незадаволеныя? Ну, добра — мы іншых вязьняў знойдзем. Вось зараз гэтых іншых і шукаюць. Камплектуюць, так бы мовіць, штат палітзьняволеных. Новы штат”.