Найлепшая рыса восені — ураджай. Моўны ТЭСТ

Так. CадавінÁ і гарÓдніна. Гэта асноўная літаратурная норма. У беларускіх гаворках дзе-нідзе могуць сказаць „садóвіна“ і „садавíна“.

Не. CадавінÁ і гарÓдніна. Гэта асноўная літаратурная норма. У беларускіх гаворках дзе-нідзе могуць сказаць „садóвіна“ і „садавíна“.

Не. CадавінÁ і гарÓдніна. Гэта асноўная літаратурная норма. У беларускіх гаворках дзе-нідзе могуць сказаць „садóвіна“ і „садавíна“.

Не. Глог. Старое слова, ведаюць амаль усе славяне (głóg, глід, hloh...), з „боярами“ не зьвязанае, не выклікае асацыяцыяў з бытавым алькагалізмам. А бружмéль — іншы куст зь ягадамі (Lonicera, рас. жимолость).

Не. Хоць расейскае слова „боярышник“ выводзяць звычайна ад боярича ‛сына баярына’ ці нейкай „боярышни“, але ўва ўсіх іншых славянскіх мовах куст завецца старажытным коранем глог, głóg, глід, hloh... І не выклікае асацыяцыяў з бытавым алькагалізмам.

Так. Глог. Старое слова, ведаюць амаль усе славяне (głóg, глід, hloh...), з „боярами“ не зьвязанае, не выклікае асацыяцыяў з бытавым

Не. Гэта багаты ўраджай, калі і кабачкоў, і бульбы, і яблыкаў шчодра ўрадзілася. Пазытыўны корань урод і ў іншых славянскіх мовах. Толькі ў расейскай слова набыло адмоўнае значэньне: расейскі „урод“ — пачвара, вылюдак.

Не. Гэта багаты ўраджай, калі і кабачкоў, і бульбы, і яблыкаў шчодра ўрадзілася. Пазытыўны гэты корань і ў іншых славянскіх мовах. Толькі ў расейскай слова набыло адмоўнае значэньне: расейскі „урод“ — вылюдак.

Так. Гэта багаты ўраджай, калі і кабачкоў, і бульбы, і яблыкаў шчодра ўрадзілася. Пазытыўны гэты корань і ў іншых славянскіх мовах. Толькі ў расейскай слова набыло адмоўнае значэньне: расейскі „урод“ — вылюдак.

Так. Папяроўка, бо яблыкі белыя і празрыстыя, як папера. Іншая назва — белая аліва: мо яе калісьці ў Расеі памылкова пачулі як „налив“? Каштэля — гатунак зімовых яблыкаў. А бэра — ігруша.

Не. Каштэля — гатунак зімовых яблыкаў. А белыя і празрыстыя, як папера, яблыкі завуцца папяроўка. Бэра — ігруша.

Не. Бэра — ігруша. А белыя і празрыстыя, як папера, яблыкі завуцца папяроўка. Каштэля — гатунак зімовых яблыкаў.

Не. Хоць словы бог, багацьце і збожжа паходзяць ад таго самага старажытнага кораня. Збожжа — каласавыя расьліны, якія даюць хлебнае зерне (жыта, пшаніца, авёс). Збожжам называем і сабраны ўраджай зерня.

Не. Наадварот, гэтае рамяство са збожжа пачынаецца. Збожжа — каласавыя расьліны, якія даюць хлебнае зерне (жыта, пшаніца, авёс, ячмень). Збожжам называем і сабраны ўраджай зерня.

Так. Збожжа, збожжавыя — гэта каласавыя расьліны, якія даюць хлебнае зерне (жыта, пшаніца, авёс, ячмень). Збожжам называем і сабраны ўраджай зерня. Дарэчы, словы бог, багацьце і збожжа маюць супольны старажытны корань.

Не. Жытні цямнейшы, чымся пшанічны. Параўнальны злучнік чымся = чым. Слова чымсьці — іншая часьціна мовы (займеньнік), тое самае, што ‘нечым’: Ты чымсьці не задаволены? А спакваля́ — увогуле прыслоўе, азначае ‘паступова, марудна’.

Так. Жытні цямнейшы, чымся пшанічны. Параўнальны злучнік чымся = чым. Слова чымсьці — іншая часьціна мовы (займеньнік), тое самае, што ‘нечым’: Ты чымсьці не задаволены? А спакваля́ — увогуле прыслоўе, азначае ‘паступова, марудна’.

Не. Жытні цямнейшы, чымся пшанічны. Параўнальны злучнік чымся = чым. Слова чымсьці — іншая часьціна мовы (займеньнік), тое самае, што ‘нечым’: Ты чымсьці не задаволены? А спакваля́ — увогуле прыслоўе, азначае ‘паступова, марудна’.

Не. Гэта бульбяное бацьвіньне (або нацíна, калíўе). Характэрны восеньскі пах — дым ад вогнішчаў, дзе паляць бульбоўнік. А называць народ паводле сапраўдных ці ўяўных кулінарных схільнасьцяў — неэтычна.

Так. Гэта бульбяное бацьвіньне (або нацíна, калíўе). Характэрны восеньскі пах — дым ад вогнішчаў, дзе паляць бульбоўнік. А называць народ паводле сапраўдных ці ўяўных кулінарных схільнасьцяў — неэтычна.

Не. Гэта бульбяное бацьвіньне (або нацíна, калíўе). Характэрны восеньскі пах — дым ад вогнішчаў, дзе паляць бульбоўнік. А называць народ паводле сапраўдных ці ўяўных кулінарных схільнасьцяў — неэтычна.

Не. Паставілі плот (рас. „забор“) — але ж усё адно спрабуюць пераскочыць. А павéць ад зайцоў не абароніць, толькі ад дажджу, бо гэта навес. Ґáнак — прыступкі і пляцоўка перад уваходам у дом (рас. „крыльцо“).

Не. Паставілі плот (рас. „забор“) — але ж усё адно спрабуюць пераскочыць. А павéць ад зайцоў не абароніць, толькі ад дажджу, бо гэта навес. Ґáнак — прыступкі і пляцоўка перад уваходам у дом (рас. „крыльцо“).

Так. Паставілі плот (рас. „забор“) — але ж усё адно спрабуюць пераскочыць. А павéць ад зайцоў не абароніць, толькі ад дажджу, бо гэта навес. Ґáнак — прыступкі і пляцоўка перад уваходам у дом (рас. „крыльцо“).

Не, гэта ня ез (старадаўняя прылада лавіць рыбу — пляцень у вадзе). І ня лёк — расол для селядца. Мех, мяшок бульбы.

Вядома ж, цэлы мех (малы мех — мяшок). Ез — старадаўняя прылада лавіць рыбу, пляцень у вадзе. А лёк — расол для селядца.

Не, лёк — расол для селядца. Ез — старадаўняя прылада лавіць рыбу, пляцень у вадзе. А бульбу сыплем у мех, мяшок.

Не, зусім наадварот. Кош (калі малы, то кошык) — для збору і захаваньня ўраджаю. А пац (пацук, шчур) — для яго паяданьня.

Не. Тхор — драпежнік, які спэцыфічна пахне. А пац (пацук) — грызун, тое самае, што шчур. Дзе ўраджай — там і гэтыя хвастатыя, якіх у розных беларускіх гаворках называюць па-рознаму.

Так, шчур! Ён жа пац, ён жа пацук. Дзе ўраджай — там і гэтыя хвастатыя, якіх у розных беларускіх гаворках называюць па-рознаму.

Так. „Спорна табе!“ Спор — удача, посьпех у справе. „Дай спор у працы“ — словы з гімну „Магутны Божа“.

Не. Невядома, што вы падумалі, але гэта архаічнае зычэньне дзяўчыне, якая расчэсвае валасы, каб яны заставаліся доўгімі. На збор ураджаю зычаць „Спорна табе!“

Не. Гэта ж праклён: „Бярэш чужое, каб цябе так за пуп брала!“ — відаць, хвароба. А на збор ураджаю зычаць „Спорна табе!“