Эмоцыі перапаўняюць людзей ува ўсе часы, асабліва ў паваротныя. А жывая беларуская мова дастаткова багатая, каб для самых адчайных эмоцыяў знайсьці сакавітыя словы, якія не парушаюць межаў прыстойнасьці. (Адна з прычынаў, каб перайсьці на беларускую.)
Жадаем удала адказаць на пытаньні, набрацца спрадвечнай мудрасьці зь невычэрпных народных крыніцаў і перадаць эстафэту свайму бліжняму: „Каб цябе паля́руш, боўдзіла! Ану прайдзі гэты тэст!” )
Не, не скуралуп. Балбатун. Лупы — гэта губы (ёсьць у гаворках і значэньне „вочы“). Лупазвонам спачатку называлі таўстагубага.
Не, усё ў межах прыстойнасьці. Балбатун. Лупы — гэта губы (ёсьць у гаворках і значэньне „вочы“). Лупазвонам спачатку называлі таўстагубага.
Балбатун. Лупы — гэта губы (ёсьць у гаворках і значэньне „вочы“). Лупазвонам спачатку называлі таўстагубага.
Самая частая — Халера ясная! Халера цябе вазьмі! Гэтая хвароба выклікала асаблівы жах у продкаў, але праклінаюць і іншымі: Каб яго немач (хвароба наагул)! Каб яго ўзяло ды не адпусьціла! Каб на яго сумарок найшоў!
Так. Халера ясная! Халера цябе вазьмі! Гэтая хвароба выклікала асаблівы жах у продкаў, але праклінаюць і іншымі: Каб у цябе касталом уваліўся! Паля́руш польскі цябе забі! (параліч; чаму „польскі“ — невядома).
Самая частая — Халера ясная! Халера цябе вазьмі! Гэтая хвароба выклікала асаблівы жах у продкаў, але праклінаюць і іншымі: Каб табе карачун (раптоўная сьмерць), Паля́руш польскі цябе забі! (параліч; чаму „польскі“ — невядома).
Самая частая — Халера ясная! Халера цябе вазьмі! Гэтая хвароба выклікала асаблівы жах у продкаў, але праклінаюць і іншымі: Каб табе карачун (раптоўная сьмерць)! Паля́руш польскі цябе забі! (параліч; чаму „польскі“ — невядома).
Не, французы (а нават па-народнаму пранцузы) Напалеона тут ні да чога. Гэта сыфіліс. Немцы назвалі яго Franze, адсюль наша прáнцы. Бо першая пошасьць сыфілісу (сыфілісу (1496 г.) была ў Францыі, а потым ужо хваробу спазналі іншыя краіны далей на ўсход.
Так, сыфіліс. Немцы назвалі яго Franze, адсюль наша прáнцы. Бо першая пошасьць сыфілісу (1496 г.) была ў Францыі, а потым ужо хваробу спазналі іншыя краіны далей на ўсход.
Не, гэта сыфіліс. Немцы назвалі яго Franze, адсюль наша слова прáнцы. Бо першая пошасьць сыфілісу (1496 г.) была ў Францыі, а потым ужо хваробу спазналі іншыя краіны далей на ўсход.
Не, гоман і „Гамон!“ — розныя словы. Гамон! — тое самае, што Капец!. Абодва словы беларускія, капец у значэньні ‘ўсё, канец’ — ад капца як кургана, магільнага насыпу.
Так. „Гамон!“ — тое самае, што „Капец!“. Абодва словы беларускія, капец у значэньні ‘ўсё, канец’ — ад капца як кургана, магільнага насыпу.
Не, гэта не „гам-гам“. Гамон! — тое самае, што Капец!. Абодва словы беларускія, капец у значэньні ‘ўсё, канец’ — ад капца як кургана, магільнага насыпу.
Не. Гэта пазытыўны вокліч. Уздых палёгкі пасьля цяжкой працы (і выціраючы пот з ілба; Полаччына).
Так. Гэта ўздых палёгкі пасьля цяжкой працы (і выціраючы пот з ілба). На Полаччыне так скажуць.
Не. Хоць гэта таксама выдых. Такі ўздых палёгкі пасьля цяжкой працы (і выціраючы пот з ілба) пачуем на Полаччыне.
Не. Качулка — вал раўняць зямлю, зь ім параўноўваюць поўнага чалавека. А тут пра таўкач (інструмэнт таўчы бульбу). Пра някемлівага — назва цяжкой і прымітыўнай гаспадарчай рэчы: доўбня, боўт/боўць (пужаць рыбу), слуп, галавешка, бязьмен.
Не. Гляк (посуд для малака) не выклікае адмоўных эмоцыяў. А тут пра таўкач (інструмэнт таўчы бульбу). Пра някемлівага — назва цяжкой і прымітыўнай гаспадарчай рэчы: доўбня, боўт/боўць (пужаць рыбу), слуп, галавешка, бязьмен.
Таўкач (інструмэнт таўчы бульбу). Пра някемлівага — назва цяжкой і прымітыўнай гаспадарчай рэчы: доўбня, боўт/боўць (пужаць рыбу), слуп, галавешка, бязьмен.
Не. Няхлю́я — неахайная жанчына. „А скýльля табе!“ = нічога добрага не атрымаеш. Скýльле — скурная хвароба, скýла = рас. „нарыв“.
Так. „А скýльля табе!“ = нічога добрага (не атрымаеш). Скýльле — скурная хвароба, скýла = рас. „нарыв“. Няхлю́я — неахайная жанчына. Пярун звычайна не грыміць на Каляды, але часам такое здараецца.
Не. Пярун звычайна не грыміць на Каляды, але часам такое здараецца. „А скýльля табе!“ = нічога добрага (не атрымаеш). Скýльле — скурная хвароба, скýла = рас. „нарыв“.
Не, гэта выскачка. Беспадстаўна лезе ўперад, каб на яго зьвярнулі ўвагу. Сатырычны раман Андрэя Мрыя „Запіскі Самсона Самасуя“ — пра тыповага камуністычнага кар’ерыста ў БССР.
Так, выскачка. Беспадстаўна лезе ўперад, каб на яго зьвярнулі ўвагу. Сатырычны раман Андрэя Мрыя „Запіскі Самсона Самасуя“ — пра тыповага камуністычнага кар’ерыста ў БССР.
Усё цэнзурна. Гэта выскачка. Беспадстаўна лезе ўперад, каб на яго зьвярнулі ўвагу. Сатырычны раман Андрэя Мрыя „Запіскі Самсона Самасуя“ — пра тыповага камуністычнага кар’ерыста ў БССР.
Не, вазгрá — смаркач з носу. Правільны адказ — боўдзіла. Так ахвотна назавуць здаравеннага і рослага: Вымахаў пад два мэтры, а боўдзіла.
Не. Кундаль-мундаль, цюцькаў сын — проста абразьлівая дражнілка. Кундаль — беспародны сабака. Правільны адказ — боўдзіла. Так ахвотна назавуць здаравеннага і рослага: Вымахаў пад два мэтры, а боўдзіла.
Так, боўдзіла. Так ахвотна назавуць здаравеннага і рослага: Вымахаў пад два мэтры, а боўдзіла.
Не, хоць гэта і страшная пагроза. А тут зычаць, каб род перавёўся.
Так! Тут зычаць, каб род перавёўся.
Не. Дарэчы, па-беларуску можна сказаць і „грашовы пераказ“. Тут жа зычаць, каб род перавёўся.
Не, кроква — брус для даху, рас. „стропило“, туды толькі цесьляра пасылаюць. Правільны адказ — ідзі ты к кáту! Архаічнае і фатальнае пажаданьне. Нагадаем, што кат адсякае галаву ці вешае, праца ў яго такая.
Не, жокаць — гэта балотны ці магільны газ, у яго не пасылаюць без процігаза. Правільны адказ — ідзі ты к кáту! Архаічнае і фатальнае пажаданьне. Нагадаем, што кат адсякае галаву ці вешае, праца ў яго такая.
Так! Архаічнае і фатальнае пажаданьне, асабліва здвоены гук К эмацыйна гучыць. Нагадаем, што кат адсякае галаву ці вешае, праца ў яго такая.
Не, у нас іншая традыцыя. Любімы аб‘ект гуманных беларускіх народных праклёнаў — косткі ворага: Каб даў бог твае дзеці тваімі рэбрамі яблыкі абівалі! — запісаў дасьледнік Іван Саламевіч у 1978 годзе на Меншчыне.
Так! Гэта любімы сюжэт гуманных беларускіх народных праклёнаў: Каб даў бог твае дзеці тваімі рэбрамі яблыкі абівалі! — запісаў дасьледнік Іван Саламевіч у 1978 годзе на Меншчыне.
На жаль, пакуль яшчэ не. Любімы аб’ект гуманных беларускіх народных праклёнаў — косткі ворага: Каб даў бог твае дзеці тваімі рэбрамі яблыкі абівалі! — запісаў дасьледнік Іван Саламевіч у 1978 годзе на Меншчыне.