На шклоўскім ільнозаводзе таксама асаблівых посьпехаў не відаць: часта
мяняліся кіраўнікі, заробак ня вельмі высокі, эканамічныя паказчыкі не бліскучыя.
Цяжка было камбікормаваму заводу. Дык яго аддалі Александрыйскаму пад
выглядам рэарганізацыі.
Посьпехі Шклоўскага раёну ў сельскай гаспадарцы — не зусім ягоная заслуга.
Лукашэнка найчасьцей прыяжджае ў гаспадаркі «Газавік-Сіпакова», «Амкадор-Шклоў»,
«Александрыю». А яны не адносяцца да мясцовых уладаў ды маюць вялікіх інвэстараў з Магілёва
і Менску. Вытворчыя вынікі там сапраўды ёсьць. І падаецца, што Шклоўскі раён — адзін зь
перадавых у краіне. Але ў іх такія выдаткі, што жах!
Сама дзяржаўная калгасная сыстэма, якая культывуецца ў Беларусі, ня можа
быць пасьпяховай. Ад яе трэба адмаўляцца.
Але трэба сказаць, што без Лукашэнкі Шклоўскі раён зусім прапаў бы. У
Шклове няма чаргі на жыльлё. Тут пабудавалі завод газэтнай паперы, дзе заробкі пад тысячу
рублёў. Усе аграгарадкі даволі якасныя. У кожнай гаспадарцы па некалькі малочна-таварных
фэрмаў.
Тым часам людзей разбалавалі. Ім ня трэба асабліва напружвацца. Калі грошай
мала зарабілі, іх дадуць. І хоць датацый мясцоваму бюджэту стала значна меней, Лукашэнку
яшчэ раней трэба было б патрабаваць зь мясцовага кіраўніцтва.
«Фэрму зачынілі, працы няма, але дзяржава і прэзыдэнт робяць як трэба»
Як і ў іншых раёнах, у Шклоўскім пазачынялі шмат фэрмаў. У абраных
аграгарадках збудавалі вялікія комплексы, і каб напоўніць іх, туды перавезьлі жывёлу з
суседніх малых гаспадарак. Так здарылася з Каменнымі Лавамі. Яшчэ 15 год таму ў вёсцы было
дзьве фэрмы, дзе працавалі мясцовыя жыхары. Цяпер застаўся будынак адной , якую
выкарыстоўваюць як ангар для тэхнікі.
«Фэрмы даўно не працуюць. Штосьці добрае вы можаце знайсьці толькі ў
Дабрэйцы. А ў нас сельскі савет застаўся і школа», — кажуць у мясцовай краме.
Да Дабрэйкі — пару кілямэтраў. Туды часта наведваецца Аляксандар
Лукашэнка. Бо пасьля таго, як гаспадарку перадалі Магілёўаблгазу, сюды паліліся грошы. А
вось у Каменных Лавах прэзыдэнта Беларусі ні разу ня бачылі.
«Лукашэнка сюды не прыяжджаў, — кажа Міхаіл Уладзімеравіч, былы
малочнік. — Можа, дарогі дрэнныя ў нас».
Пакуль размаўляем зь вяскоўцамі ля крамы, на працоўных «Жыгулях» прыяжджае
старшыня сельсавету Алена Асіпенка. Яна адказвае на ўсе закіды жыхароў Каменных
Лаваў.
«Я б сёньня фэрму тут і не аднаўляла б. Няма неабходнасьці. Газэлькі возяць
маладых даярак і жывёлаводаў з Каменных Лаваў», — кажа старшыня.
У вялікай некалі вёсцы амаль не засталося працаздольнага насельніцтва.
Маладых даярак і жывёлаводаў, пра якіх кажа Алена Асіпенка, няма і дзесяці чалавек.
Некаторыя працуюць у Магілёве, што за 20 км ад вёскі. Туды можна дабрацца дызэлем ці на
машыне.
«Мы тут не пакрыўджаныя. Калі хочам лепш — трэба старацца яшчэ больш. А
дзяржава і прэзыдэнт падтрымліваюць вёску як трэба».